Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Odkąd jesteś moją zagadką

Gabrys

Przez Gabrys
w Warsztat - gdy utwór nie całkiem gotowy

 Udostępnij

Rekomendowane odpowiedzi

Gabrys

Gabrys

Opublikowano
Opublikowano

Nasze prawdy w naszych sercach
powiedz mi coś więcej o sobie
a i tak ciebie nie poznam
jesteś i będziesz zagadką
której jutro nie odkryję również pojutrze

Moja zagadka miłość którą mi dajesz
jakbym ją poznał
może nie chciałbym jej więcej
gdyż kto wie co bym zobaczył w twej ręce
a choćby sztylet gdybym patrzył na inną

ponieważ zazdrość jest chorobą
nabytą przez fioła na czyimś punkcie
jak ja nabyłem odkąd jesteś moją  zagadką

 

Autor: 

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Kategoria: 

 

 
1
duszka

duszka

Opublikowano
Opublikowano (edytowane)

@Jacek_K  Tak kochałeś w przedszkolu? Z taka świadomością zagadki tego uczucia i tajemnicy drugiej osoby? Z taką świadomością zazdrości, którą rozpoznawałeś z jednej strony jako "chorobę" miłości, a z drugiej jednak jako coś, co zmuszało Cię przy tej zagadce trwać i nie dać jej sobie odebrać..?  Ta Twoja próba degradacji jednym słowem minęła się w moim odbiorze z celem i... z regulaminem.  Pozdrawiam.

.

Edytowane przez duszka (wyświetl historię edycji)

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
 Udostępnij
Tematy


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Trollformel
      STAŁEM NA MOŚCIE

      Przez Trollformel · Opublikowano

      Jazda spod mostu podwoziem.

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      Mosty są przecinkami ciągłości wielu dróg kolejowych, albo myślnikami.    Widzę resztki trupa pędzące pośpiesznym. 
    • lovej
      Barwy miłości

      Przez lovej · Opublikowano

      Radosny dzień zimą , ty jesteś przy mnie Słońce ogrzewa duszę, a spojrzenia rozpromieniają się Czas mija, niczym woda w strumieniu Ogród cudowności w naszym domu Łączy nas pasja i uczucie Nie ma gotowych schematów miłości, sami je kreujemy Jesteśmy jak kawałki układanki, które tworzą nasze życie Skarby miłości, nasza rodzina Mamy podobne serca, przepełnione ciepłem, uczuciem i szacunkiem Życie w kolorach jest różnorodne, cenimy wszystkie barwy Świat jest zróżnicowany, lecz miłość pozostaje niezmienna                                                                                                                                                                       Lovej. 2025-12-16                                   Inspiracje. Miłość w rodzinie
    • Gosława
      mogiłka

      Przez Gosława · Opublikowano

      żółte chryzantemy, które do niedawna pstrzyły się w ogrodzie dziś skulone dogorywają w wazonie zerwała ich całe naręcze aby przyozdobić grób syna na małej mogiłce tli się jeszcze gliniany znicz a światło niczym matczyne dłonie delikatnie muska przestrzeń na coś ty mi mały zachorzał przyszedł niespodzianie w bólach przeokrutnieńkich ino te oczka zamglone roztworzył i zamilkł a mnie się tak cni do ciebie w coraz mocniejszej trwożności ach gdyby można cofnąć czas zebrać krew która cienką strużką toczyła się między redlinami wepchnąć wątłe ciałko w sam środek ciepłego łona pod zapaską Anna ukryła grzechotkę drewnianą z wilczym zębem na nic się zdało smarowanie mózgiem królika odprawianie guseł pomarło się dziecku na Amen
    • Annna2
      Vilanella dla Niej IV

      Przez Annna2 · Opublikowano

      Daleko jesteś, gdzie błękitu sklepienie. Ty moje słowa jak zawsze zrozumiesz. Dobranoc, Mama i nów Cię ukołysze.   Znów staram się oszukać to tęsknienie,  czy ciepło tam dotrze- skosztujesz? Daleko jesteś, gdzie błękitu sklepienie.   Garść dobrych dni - wspomnienie I słońc igraszkom nowiem folgujesz. Dobranoc, Mama i nów Cię ukołysze.   Spłoszonym ptakiem  myśli cierpienie, Doświadczeniem Hioba usta rysujesz. Daleko jesteś, gdzie błękitu sklepienie.   Mijają dni bez Ciebie kolejne jesienie. Czy tęsknotę wciąż jeszcze czujesz? Dobranoc, Mama i nów Cię ukołysze.   Miłości wiecznej tu łez ronienie. I nie wiem, czy mnie wypatrujesz Daleko jesteś, gdzie błękitu sklepienie Ty moje słowa jak zawsze zrozumiesz.    
    • Marek.zak1
      STAŁEM NA MOŚCIE

      Przez Marek.zak1 · Opublikowano

      Krótko i trafnie, a wielu, jak sądzę, tak ma. Pozdrawiam. P.S. Chyba "tchórzę".

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...