Do siebie

[Martinr]

W nocy
gdy światła zgaszone
uklęknąłem przy kominku
rozgrzewając swoje zmarznięte serce

 

I choć siły nie miałem
to patrząc na księżyc poczułem
że nadzieja jeszcze nie umarła.

 

Próbowałem wstać
bo gdy miałem sen że
światem rządzi zło
nie chciałem więcej uciekać.

 

To moje miejsce
w którym wykreowałem ciepło rodzinne
przy świątecznym stole
gdzie za oknem śnieg sypał
i dzieci się wesoło huśtały...
i w tamtej myśli nie chciałem
wracać do siebie.

 

Wstałem
i nie wiedziałem gdzie jestem...
to zabawne
że dopiero kiedy otworzyłem oczy
zdałem sobie sprawę jak dotkliwe jest życie.

 

Jestem w pustym pokoju...
bez żywej duszy
bez filiżanki kawy
bez kota
bez czerni i różu
nawet zrozumiałem że
bez swojego zmarzniętego serca.

 

Myślami wyruszyłem w podróż
bez miłości
bez uścisku
bez boga głaszczącego mnie po policzku.

 

To zabawne...
że dopiero kiedy oczy otworzyłem
poczułem w duszy
czym jest samotność.