Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

 

 

słowa 
ciekną 
z ust 
pośpiesznie 
wdech za wdechem 
wbijasz we mnie
rozpalone 
pewne usta 
ambry zapach 
szypru szuka 
zapalczywie 
błądzą 
dłonie 
broczy 
pamięć 
skóra płonie 
krew pulsuje 
tamtamami 
rozkoszy 
zastygłe
ślady 
ledwie 
żywi-
my
się 
na-
mi

 

 

Opublikowano

@opal  Niczego sobie erotyk, ale zastanowiłbym się nad zrezygnowaniem z zapisu w formie ,,paragonu", na rzecz bardziej skondensowanych wersów. Zabija ci on dynamikę, a widać, że jej tu wcale nie brakuje ;)

Pozdrawiam

Opublikowano

@dmnkgl @ais @lich_o

Dziękuję za Wasz czas i Wasze komentarze

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Jeśli chodzi o zarzuty co do formy, to szanuję Wasze zdanie, lecz pozostanę przy swoim, z którym się, zresztą, absolutnie (z resztą) nie zgadzam

 

Forma "wymusza" czytanie rwanymi oddechami, nieregularnie, nie pod linijkę. Nie zależało mi na łagodności i kołysaniu.  Tu ma być być arytmicznie, kompulsywnue. A forma - będę przy tym obstawać -  nawiązuje jednak (przynajmniej w moim zamierzeniu) do treści (kobiece widzenie erotyki).

Na marginesie - ogólnie rzecz biorąc, nie lubię pisać "równo", "klasycznie", ale rozumiem, że ktoś może mieć inne upodobania. Pozdrawiam

@ais Niejako przy okazji - mam do Ciebie pytanie. Jestem tu krótko, ale zauważyłam, że blokujesz możliwość komentowania swoich utworów. Mogę zapytać, dlaczego to robisz?  Wydawałoby (Mi)się, że wystawiamy utwory, by się rozwijać, poznać opinie innych, dopracować coś,  a chociażby - przemyśleć... Czy też - dać pole do przemyśleń komentującym.
?

@lich_o Dziękuję za wpis. Dobrze, że nie trójząb Belle ze Buby

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Komentowanie utworów wiąże się z interakcją z czytelnikami, a ja za ostatnią interakcję dostałam ostrzeżenie...

A to było zwykłe pytanie. kgb czuwa, więc wolę odpuścić sobie bliskie spotkania z miłymi czytelnikami, poza tym jestem już dość rozwinięta, hahahaha

 

Serio podoba Ci się ten zapis? Jejku, jest koszmarny :( brrrr

 

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Kiedy umrę, mnie nie chowajcie, tylko prochy me wiatrom oddajcie.  Miast ginąć w nieznanym rzędzie, niech burze poniosą je wszędzie, aż ślad mój waszym się stanie.   Bo kiedy umrę, ja być nie przestanę, tylko wspomnieniem waszym się stanę. Jednym miłym, kochanym, innym znów mniej zrozumianym, a jeszcze gdzie i mocno zgorzkniałym.   Więc zamiast chować, odpust mi dajcie: od nieczułości i bezzrozumienia, od win minionych, czasów straconych, co ich nie dałem, a tak pożądałem. Od bezsilnosci i niezaistnienia niech mnie umyją wiosenne deszcze. I światłograniem w strudze słońca niech się stanę, we wszystkich kolorach, losem rozdanych wzorach, gdzie bywać chciałem, odwagi nie miałem, osiądę teraz skroplonym kurzem. Smugą cienia wam zagram na murze. Ku zadziweniu i dla przebudzenia, dla nowej myśli wskrzeszenia śladem palca na szybie was wzruszę i odpocznę na chwilę waszym przebaczeniem zanim dalej w drogę wyruszę. I żył będę, bo muszę. Tylko odpust mi dajcie.
    • Najwolniej jak się da: pędem.  Przez życie idziemy razem: całkowicie sami.  Cofając się wstecz widzimy przyszłość:  pałęta się gdzieś ze wspomnieniami.  Tuż przy nas kroczy Bóg: widoczny w swej niewidzialnej odsłonie.  A człowiek? Dziś jakoś bardziej w siebie wierzy: w przyciasnej cierniowej koronie ...     
    • Każdy dzień dla mnie to jak łza nad pudełkiem wybrakowanych puzli. Zastanawiam się nad ludzkością, nad tym, z czego wynikła i czego jest rezultatem. Możliwe, że jednak pomyłki. No bo skąd się bierze ten samopowielający wzorzec, gdzie co -nty człowiek na ziemi jest "niedopasowany," " niekompatybilny," nie trafia "na swojego," odstaje od przyjętych norm i "nie ma dla niego miejsca"? Człowiek szuka i nie ma, nie może odnaleźć siebie w kilku miliardach innych poszukujących.  ... Czego? Chciałabym po prostu usiąść kiedyś w barze i zamówić lustro. I niech przysiądzie się do mnie ten, kto zamówił to samo ... (Z tego właśnie powodu z reguły omijam bary.) Wolę śnić o granatowych łabędziach - tylko dlatego, że nie wiem, w jakim kolorze jest antracyt Wolę cofać się do przodu - wiem, dokąd wracają błędy.  Wolę być otwarcie zamknięta - w końcu każdy może podejść i sam sobie otworzyć. Kiedy mijam ludzkość, nigdy się nie rozpoznajemy, nie witamy, nie pytamy o samopoczucie.  Kupiłam dziś belę jedwabiu i właśnie upycham ją do butonierki Boga, który jasno mówi, że "nie szata zdobi człowieka."  Odwracam się, by jeszcze raz na Niego spojrzeć.  Bardzo przystojny.  Podejrzanie ludzki! Kaszmir. Z metra.
    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      @Wochen Jesiennie i ten szelest litości niesłyszany odbija się echem.
    • Literatura to jedyna religia, której Dekalog przykazuje kłamstwo w dowolnych konfiguracjach i kontekstach.     
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...