*Jesień...

[Gość]

Te smutne, deszczowe, szare dni.

Ten blask i ciepły lata promień.

I chwila, gdy spadł liść ostatni.

 

W albumy drzew wpisani jedni,

by rozgrzał ich z kominka ogień.

Te smutne, deszczowe, szare dni.

 

Wpatrzeni w szarugę, bezradni.

Przeminął lata słońca promień.

W chwili, gdy liść spadł ostatni.

 

Tam, gdzie wrzos zakwitł miodorodni,

to został jeszcze czas uniesień.

W smutne, szare, deszczowe dni.

 

Choć staliśmy się tacy chłodni,

to słońce i przebłyski olśnień,

i chwila, gdy spadł liść ostatni.

 

I choć pozostajemy biedni,

bez jesiennego słońca złoceń,

te smutne, deszczowe, szare dni.

I chwila, gdy spadł liść ostatni.

 

 

 

Edytowane 16 Września 2020 przez Gość (wyświetl historię edycji)

[Gość]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

nie dla tego wiersza 2. «nadbudówka w środkowej części statku» :))

serio to problem jest w "miodorodni"

 

[M_arianna_]

@lich_o

 

Jesień, jesień... 

Niezłe licho, niezła willanella;

"i chwila, gdy spadł liść ostatni" 

- to pewnie z drzewa, bo skąd? 

No, no ;) 

 

 

Edytowane 17 Września 2020 przez >Marianna< (wyświetl historię edycji)