Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

W moim tylko i aż odczuciu, utwór świadomie i z założenia nawiązuje do nurtu lingwistycznego, gdzie język i treść ma być li tylko narzędziem komunikacji, a nie czarować czytelnika finezją. Po prostu taki fason liryczny ma również prawo być realizowany przez autorów, takiej poezji "używał" np. Miron Białoszewski, albo Tymek Karpowicz. Ponieważ mam wrażenie, że autorka pisze tu od serca, i wykłada swoje subiektywne wrażenia. "Przykładam" laika, ku pokrzepieniu samej autorki. Pozdrawiam Zuziu. 

Opublikowano

@Tomasz Kucina che by moje wiersze płynęły z serca a nie z rozumu wiele autorów pisze z rozumu a nie z serca a znam takich co piszą od serca i przedstawiają rzeczywistość i poglądy świata , i jak naprawdę jest zostawiam ci serduszko miło mi że w padłeś pozdrawiam

@[email protected] dziękuję w tym wierszu przedstawiam jak stacja życiowa spotkała . A wiersze są po to by się w nich wypisać ( smutki żale i inne uczucia

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

)

Opublikowano (edytowane)

@zuzia uważam , że dobrze zaczęłaś ale koniec to katastrofa , no tak uważam , choć wiem o czym chcesz powiedzieć, ale to nie brzmi dobrze . Wiesz takie stwierdzenie - każdy ma wady i zalety , ale rąbnęłaś nowiną , że hej . Unikaj banałów. Jak piszesz od serca staraj się być też oryginalna  w formułowaniu myśli, a obgaduje się zawsze za plecami , bo chyba nie w  oczy?

pozdrawiam Kredens

Edytowane przez Stary_Kredens (wyświetl historię edycji)

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Wiersz to fikcja literacka, a bohaterka jest wytworem wyobraźni autora. Dagma wjeżdża na plażę jak różowy meteor z kosmosu absurdu. Galoty w rozmiarze 5xl – balony wypełnione własnym chichotem, pękające od ego. Brzuch obwisły – ścierka po pożarze lasu, odciski – arbuzy z pieczątką „Ja tu rządzę!”. Włosy tłuste jak sos z kebaba, oczy – reflektory z galerii narcyzmu, oślepiają turystów i ich rozsądek. Uśmiech – plaster na dziurę po bombie atomowej, śmiech – dzwon z puszek po frytkach, rozbrzmiewający echem: „Ja jestem piękna!”. Każdy krok – procesja własnej chwały, każdy ruch – katastrofa logiki i smutku. Piasek przykleja się do jej nóg jak wyznawcy, galoty wirują jak sztandary w tornado ego. Turysta mruga – już nosi znak: „Wyznawca Dagmy – numer 3478”. Ręczniki padają, parasolki biją pokłony. Jej oddech – burza, która miesza lody z solą i piaskiem. Śmiech i strach płyną w łzach turystów. Słońce ugina się, chowa za chmurą, wiatr tańczy w rytmie jej triumfu. Stopy – walce czołgów próżności, zgniatają muszelki – trofea absurdu. Brzuch – trampolina pychy, odbija promienie słońca, które krzyczą: „To nie fizyka, to Dagma!”. Głos – megafon z lunaparku, słowa – kolejki górskie wykolejone w umysły, zostawiają popcorn strachu i watę cukrową rozpaczy. Cień – nadmuchiwany zamek pychy, połyka wiaderka i zamki z piasku. Śmiech – tsunami z butelek po oranżadzie, porywa leżaki i zdrowy rozsądek. A jej wiersze – jak instrukcje obsługi tostera pisane przez chomika po trzech piwach, bełkot, który udaje natchnienie. Każda linia życia – kazanie o niej samej, każda chwila – selfie z własnym ego, bo Międzyzdroje nie znają innej boskości. Galoty – różowe tornado idiotyzmu, brzuch – katedra egocentryzmu, odciski – medale wojen z rozumem. A ona – kapłanka, przewodniczka sekty, bogini absurdu – triumfuje… Triumfuje jak ponton w kształcie banana, dryfujący po kałuży własnych łez, jak królowa disco polo na weselu świerszczy, jak cesarz kartonowych pudeł, który mianuje siebie papieżem galot. Plaża drży, słońce mdleje, a cała jej chwała pęka jak balon z kisielem – rozchlapywany w krzykliwe konfetti idiotyzmu, które już nikt nie chce zbierać, bo śmierdzi kebabowym sosem i przegraną w plażowej loterii.  
    • @Annna2 Dziękuję Annno.
    • W moim mieście szukają chętnego na stanowisko operatora sceny do teatru. Może chciałbyś spróbować? Troszkę wyzwania w sposobie inscenizacji Twojej sztuki, ale kto wie, kto wie . Pzdr

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

       
    • @Bożena De-Tre Gdyby chociaż nasze... ale to moje myślenie, mniej więcej tylko połowa tak mysli
    • W nas jest energia. Energetyczny stał się tomik…  
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...