Walizka

[Blatt13]

Może jest przypadkiem?
Zwiewnym kawałkiem naciągniętej skóry
Nic nie znaczącym
Prochem zmielonym przez brudną ziemię
i jak świeca gaśnie w pustym mgnieniu
Może jest pielgrzymem?
Zmusza nas do stawiania niemych kroków
po twardych cierniach
W dłoni kładzie balsamiczny kwiat
mówiąc;wędrówka prowadzi do celu,choć sama nim nie jest

Edytowane 29 Sierpnia 2020 przez Blatt13 (wyświetl historię edycji)

[duszka]

Twój wiersz zaciekawił mnie i zatrzymał swoim niezwykłym obrazowaniem i jednocześnie niejasną głębią przekazu... Czyżby ta walizka, z którą każdy z nas pielgrzymuje, zawiera nasze przeznaczenie i powołanie, którego wagi chyba nigdy nie jesteśmy w pełni świadomi - a powinnismy..?

 

Małe pytanie natury stylistycznej: czy w czwartym wersie nie powinno być:

"zmielonym przez brudną ziemię na proch" ? Bo proch jest już przecież zmielony.

 

Pozdrawiam :)

.

Edytowane 28 Sierpnia 2020 przez duszka (wyświetl historię edycji)

[Blatt13]

@duszka 

Cieszę się,że wiersz zachęcił cię do refleksji.

 Masz rację.Nasze zycie jest ciągłym poszukiwaniem.Wierzę jednak w istnienie celu.

Czasami błędnie go rozumiemy.

 Budowę wersu czwartego uzasadniam:

Proch jest zmielony nie tylko ze względu na swoje fizyczne właściwości.

Edytowane 28 Sierpnia 2020 przez Blatt13 (wyświetl historię edycji)