Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

THE LAST POEM OSTATNI WIERSZ


Andrew Alexandre Owie

Rekomendowane odpowiedzi

THE LAST POEM  is a fragment of the long   poem by an Indian writer Rabindranath Tagore রবীন্দ্রনাথ ঠাকুর (Ravīndranātha Thākura) (1861-1941) who was awarded the 1913 Nobel Prize in the field of literature for the same name  novel 'Shesher kabita' (The Last Poem) (Bengali: শেষের কবিতা).

 

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

 

THE LAST POEM (OSTATNI WIERSZ) to fragment poemata indyjskiego pisarza Rabindranatha Tagore রবীন্দ্রনাথ ঠাকুর (Ravīndranātha Thākura) (1861-1941), który otrzymał w 1913 r. Nagrodę Nobla w dziedzinie literatury za powieść 'Shesher kabita' (Ostatni wiersz). (Bengalski: শেষের কবিতা).

 

The long poem is  a part of the novel. The title heroine  Labanya recites it for the title hero Amit Ray. Poemat jest częścią powieści. Główna bohaterka

Labanya recytuje go dla głównego bohatera Amita Raja. 

Shesher Kabita.mp3

 

Alexei Rybnikov from Russia chose music for that fragment, which had been composed  by  him earlier, in the 70s.  Aleksy Rybnikow z Rosji wybrał na ten fragment swoją muzykę, którą skomponował wcześniej, w latach 70-tych.

 

Alexei Rybnikov Alexy Rybnikow

 

He composed an instrumental piece which perfectly fit the translation of 1934 made from the original Bengali text by a Russian acmeist poetess and Valery Bryusov's concubine, odalisque and mistress Adelina Adalis (or Efron in her foster family, born Adelina Alexeyevna Viskovatova) (1900-1969). 

Portrait of Adelina Adalis, the 20s of the 20 c. by N. Kostenko Portret Adeliny Adalis, lata 20. XX w. przez N. Kostenko

 

Skomponowany przez Rybnikow  instrumentalny utwór idealnie pasował do przekładu poemata z 1934 roku przez  rosyjskiej akmeistki i konkubiny, odaliski i kochanki Valery'ego Briusowa Adeliny Adalis (lub Efron z jej przybranej rodziny, ale urodzonej jako Adelina Alexejewna Wiskowatowa) (1900-1969)  na podstawie oryginalnego bengalskiego teksta. 

 

'The  Last Poem' became the title number of the Rybnikov's soundtrack for the feature film  'You never even dreamt of this` ("Вам и не снилось ... " , Imdb: 'Love and Lies', or 'Could one imagine') , 1981, about a touchy pure love in the high school objected by the adults. The song was performed in the film by  the 33 1/3 duet of Irina Otiyeva and Vera Sokolova. 

 

 

"Ostatni Wiersz” stał się numerem głównym ścieżki dźwiękowej Rybnikowa do filmu fabularnego "Nawet o tym nie marzyłeś" ("Вам и не снилось ... " , Imdb: 'Love and Lies', or 'Could one imagine'), 1981, o drażliwej miłości w liceum, której sprzeciwiali się dorośli. Piosenkę  w filmie wykonał duet 33 1/3 (Iryna Otijewa i Wera Sokolowa).

 

THE LAST POEM 

Whether the wind will scatter the old name?
I can’t be back to the land that I left.
Don’t try to see me in vain from a distance,
You’ll fail by all means, you’ll fail by all means,
So my friend, farewell!
Now I am floating away,
And the time’s moving me off from edge to edge,
From shore to shore and from shoal to shoal ...
My friend, farewell!
Sure somewhen from a distant shore
Of the remotest past
Night wind of spring will bring
My sigh to you.
Just have a look, just have a look
Whether whatever remained
After me? 

 

OSTATNI WIERSZ

Czy to wiatr lub inne  rozrzuci stare imię?
Tak czy owak, nie mogę wrócić do kraju, który opuściłem.
Nie próbuj widzieć mnie  z daleka,  na próżno! 
Oko nie chwyci mnie, oko nie chwyci  mnie, 
Żegnaj, mój przyjacielu. Żegnaj! 
Teraz odpływam, 
A czas przenosi mnie od krawędzi do krawędzi, 
Od wybrzeża do wybrzeża, od piasku do piasku ...
Żegnaj, mój przyjacielu.
Być może, kiedyś z odległego brzegu,
Z odległej przeszłości
Przyniesie nocny wiatr wiosny
Moje westchnienie do ciebie.
Ale teraz popatrz, patrz, 
Czy zostało coś
Od mnie?

 

At midnight oblivion
Of the late brink of your life
Look with no anxiety, 
Look with no anxiety, 
Whether it'll flare up, whether it'll take shape of an image unknown,
As though the random one. 
Whether it'll take shape of an image unknown,
As though the random one. 

 

Na północ zapomnienia
Na skraju swojego życia
Spójrz bez rozpaczy, 
Spójrz bez rozpaczy.
Czy to stanie w płomieniach, czy to nabierze kształtu
Nieznanego obrazu,
Jakby losowego.
Czy to przybiera wygląd nieznanego obrazu,
Jakby losowego.

 

This is no dream!
This is all truth of mine,
This is the verity.
The law of eternity conquering death,
That is true love of mine!
That is true love of mine!
That is true love of mine!

 

To nie jest sen! To nie jest sen!
To wszystko moja prawda, 
Tak jest, to racja. 
Prawo wieczności, zwyciężające śmierć,
To moja prawdziwa miłość! 
To moja prawdziwa miłość! 
To moja prawdziwa miłość!

 

Irina Otiyeva and Vera Sokolova Iryna Otijewa i Wera Sokolowa

 

After the Revolution Adelina Adalis became a major orientalist and a writer of the adventure novels based on her own experience of the extensive  scientific expeditions and intelligence activities aimed at searching of traces  and technomagic artifacts of the pre-historic civilizations. She was a kind of René Emile Belloq  in petticoats  or Marion from the Indiana Jones franchise. Her Russian translation of the long poem by Tagore was exact, artistic and recognized as one of the best in the world. 

 


Po rewolucji Adelina Adalis stała się wybitną orientalistką i autorką powieści przygodowych opartych na własnym doświadczeniu z rozległych wypraw naukowych i działań wywiadowczych, mających na celu poszukiwanie śladów i technomagicznych artefaktów cywilizacij prehistorycznych. Była albo kimś w rodzaju René Emile Belloq'a w halkach, albo Marion z serii Indiana Jones. Jej tłumaczenie poemata przez Tagore na język rosyjski było dokładne, artystyczne i uznawane za jedno z najlepszych na świecie.

Edytowane przez Andrew Alexandre Owie (wyświetl historię edycji)
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      @egzegetaNie ma sprawy Wiktorze. Wiktorze, czy z tego tomiku wierszy zakosztujemy kunsztu pisarskiego Twoich dzieł? 

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

    • Rozdział dziewiąty      Minęły wieki. Grunwaldzkim zwycięstwem i przejęciem ziem, wcześniej odebranych Rzeczypospolitej przez Zakon Krzyżacki, Władysław Jagiełło zapewnił sobie negocjacyjną przewagę w rozmowach ze szlachtą, dążącą - co z drugiej strony zrozumiałe - do uzyskania jak największego, najlepiej maksymalnego - wpływu na króla, a tym samym na podejmowane przez niego decyzje. Zapewnił ową przewagę także swoim potomkom, w wyniku czego pod koniec szesnastego stulecia Rzeczpospolita Siedmiorga Narodów: Polaków, Litwinów, Żmudzinów, Czechów, Słowaków, Węgrów oraz Rusinów sięgała tyleż daleko na południe, ileż na wschód, a swoimi wpływami politycznymi jeszcze dalej, aż ku Adriatykowi. Który to stan rzeczy z jej sąsiadów nie odpowiadał jedynie Germanom od zachodu, zmuszanym do posłuszeństwa przez księcia elektora Jaksę III, zasiadającego na tronie w Kopanicy. Południowym Słowianom sytuacja ta odpowiadała również, polscy bowiem królowie zapewniali im i prowadzonemu przez nich handlowi bezpieczeństwo od Turków. Chociaż konflikt z ostatnio wymienionymi był przewidywany, to jednak obecny sułtan, chociaż bardzo wojowniczy, nie zdobył się - jak dotąd - na naruszenie w jakikolwiek sposób władztwa i interesów Rzeczypospolitej. Co prawda, rzeszowi książęta czynili zakulisowe zabiegi, aby osłabić intrygami spoistość słowiańskiego imperium poprzez próbowanie podkreślania różnic kulturowych i budzenie  narodowych skłonności do samostanowienia, ale namiestnicy poszczególnych krain rozległego państwa nie dawali się zwieść. Przez co od czasu do czasu podnosił się krzyk, gdy po należytym przypieczeniu - lub tylko po odpowiednio długotrwałym poście w mało wygodnych lochach jednego z zamków - ten bądź tamten imć intrygant, spiskowiec albo szpieg dawał gardła pod toporem czy mieczem mistrza katowskiego rzemiosła.     Również początek wieku siedemnastego nie przyniósł jakiekolwiek zmiany na gorsze. Wielonarodowa monarchia oświecona, w której rozwój nauk społecznych służył utrzymywaniu obywatelskiej - nie tylko u braci szlacheckiej, ale także u mieszczan i chłopów - świadomości, kolejne już stulecie okazywała się odporna na zaodrzańskie wysiłki podejmowane w celu zmiany istniejącego porządku. W międzyczasie księcia Jaksę III zastąpił na tronie jego syn, Jaksa IV, pod którego rządami Rzeczpospolita przesunęła swoje wpływy dalej na zachód i na północ, ku Danii i ku Szwecji, zaczynając zamykać Bałtyk w politycznych objęciach, co jeszcze bardziej nie w smak było wspomnianym już książętom.     - Niedługo - sarkali - ten kraj będzie ośmiorga narodów, gdy Jaksa ożeni się z jedną z naszych księżniczek lub gdy nakaże mu to ich królik - umniejszali w zawistnych rozmowach majestat władcy, któremu w gruncie rzeczy podlegali. I którego wolę znosić musieli.     Toteż i znosili. Sarkając do czasu, gdy zniecierpliwiony Jaksa IV wziął przykład - rzecz jasna za cichym królewskim przyzwoleniem - przykład z Vlada Palownika, o którego postępowaniu z wrogami wyczytał niedawno z jednej z historycznych ksiąg... Cdn.      Voorhout, 24. Listopada 2024 
    • @Katie , ciekawie jest poczytać o tego typu uczuciach. A czy myślałaś o tym, żeby zrobić krótsze wersy? A może właśnie takie długie wersy spełniają jakąś funkcję w tym wierszu... .
    • Zostały nam sny Zostały nam łzy   Z poprzednich wcieleń   A prawda okazała się kłamstwem Zapisanym w pamiętniku   Tam głęboko gdzieś na strychu
    • Dziewczynie stojącej w szarych spodniach przy telefonie spadł przy rozmowie ze stopy... więzienny drewniak. Stuk było słychać sto kilometrów dalej.
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...