Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rozstaje

Nelson
 Udostępnij

Rekomendowane odpowiedzi

Nelson

Nelson

Opublikowano
Opublikowano

Rozstaje

 

 

I

 

Zapach wśród róż niczym dziwnym nie będzie

Kiedy rosną wzdłuż zwilgotniałych dróżek mchu

Lancetami się prowadzą po trawie niewiele szybciej

Od prawdziwej tęsknoty

 

II

 

Na dłoni pieszczący liść nieznanego ptaka

Zostawił go jako posmak lata i rozgrzanych kamieni

Przez Słońce pośmiane ciepło podłoża

I prawdziwej miłości

 

III

 

Zielonym liściem odważnego drzewa leży

Ciężko rzucony przez nań kamień, zbliża nas do jesieni

I sypie igłami rozproszona istotność życia

I prawdziwej śmierci

 

IV

 

Smakiem wątłości ucieka cień przed nami

Gdy zima się zbliża a księżyc chowa częściej za górami

Tak bardzo Cię kocham

Między planetami.

2
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
 Udostępnij
Tematy


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Duch7millenium
      Sex zdesensytyzowanych

      Przez Duch7millenium · Opublikowano

      Przyjdź, nie ma rodziców lub zamów towar na eskorcie byś mógł włożyć bułki do koszyka zanim zjedzą je ptaki   Łap chwilę, niech trwa, 30 sekund niech wydaje się, że znalazłeś rozkosz bawiąc się jak dziecko, które dopadło zasuwkę tam i z powrotem   Innych pomysłów pewnie nie masz bo się brzydzisz, bo nie wypada bo prywatność   Może to przez jakąś urojoną intymność przecież i tak wszyscy patrzą, czy idziesz w topie przez miasto czy ona w sukience przez wieś   Myślisz, że coś zatrzymasz? każdy to będzie miał prędzej czy później choćby robaki będą wcinać ciacho czy szyneczkę   Że jakaś strata? żarcie jak każde inne stare wino, młode wino przystawek u nas w bród   No ale powiesz, jakże tak można do wielu koszyków wrzucać piłeczkę? Można, niektórzy robią to dla zasady by zdobywać punkty pewności siebie   Rozjebanej jak twarz przystojniaczka przez osiedlowego dresa, gdy któraś olaboga odmówi   Latasz od gniazda do gniazda nawet ręką nie pieszcząc kobiecego ciała, bo musi być zawsze na twardo tak się utarło konsumować..   ..jak głodny wrażeń wieśniak gwałcący dzierlatkę w krzaczku w swoim słabym charakterze Jak nażarty panicz, który już z nudy oczekuje że bomba eksploduje, gdy tarcie doprowadzi do temperatury samozapłonu   Oboje zdesperowani by opluć, tudzież wypełnić maleńki pojemniczek   Tak po prostu, jak po 5. fajce z rzędu czy po 3 kawach, kiedy wszystko wydaje się szare? matowe? rutynowe? powszechne? .. pospolite zwykłe, takie se   I ciągle czegoś brakuje, najlepiej byłoby wleźć do łóżka samemu Bogu niech się wkurwia; za to, że świat i cierpienie stworzył   Ale to nie wyjdzie bo w tym całym stosunku cudzołożyć duchowo nie będziemy.   Już wiesz kim jestem, choć nagości mojej nie zobaczysz.     "Błogosławieni czystego serca albowiem oni Boga oglądać będą" Kocham Cię, synu.  
    • jan_komułzykant
      Że Tymonowi Iwona? Janowi, Iwono, my też.

      Przez jan_komułzykant · Opublikowano

      @Sylwester_Lasota    Loda... na PO-kucie i cuk o panadol? .')   @_M_arianna_  A po Kamali Lila ma kopa.
    • _M_arianna_
      Ino oni

      Przez _M_arianna_ · Opublikowano

      Metal, a żal; piach, Ca i plaża latem.  
    • _M_arianna_
      Że Tymonowi Iwona? Janowi, Iwono, my też.

      Przez _M_arianna_ · Opublikowano

      Ala ma kaktus z sutka Kamala.  
    • Poetry from DAD
      Rzec za...

      Przez Poetry from DAD · Opublikowano

      Rzec za Krasińskim, jest marą bladą Los bohatera, Gdy biblioteka pieśń żywota zbiera. Za wieszcza listem, mądrością złotą – Niechaj twe czyny staną się cnotą!     „Intelektualne życie jest marą tylko bladą w porównaniu z życiem Życiem, z życiem czynu i namiętności. (...)" (List do Lubomirskiego, 1839) - Zygmunt Krasiński   Niegdyś natrafiłem na książkę "Krasiński" Zdzisława Libera z 1986. Na pierwszej stronie powyższy list. Na pierwszej stronie zakończyłem lekturę. Nigdy więcej już nie czytałem wiele.  

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...