JESTEŚ

[M.A.R.G.O.T]

Odgarniam kłęby chmur wydychanych przez czas.
Czy to słońce wschodzi, maluje łąkę z gwiazd?
Idę bo wciąż czuję - miłość myśli więc jest.
Jak rozlane światło, nawet kwitnę gdy śpię. 

 

Widzę moje niebo, bo umyte łzami.
I dotykam uśmiech wszystkimi zmysłami.
Tulę aurą Duszy, wciąż bijące serce.
Jesteś już tak blisko i słyszę Cię wszędzie.

 

Słyszę Cię w każdym śnie, jak wracasz do życia.
Zbyt długa to droga, ale do przebycia.
Zapalam więc światło i włączam muzykę.
Jak dobrze że jesteś i wierzę w mistykę. 

Edytowane 2 Czerwca przez M.A.R.G.O.T (wyświetl historię edycji)

[fregamo]

@M.A.R.G.O.T wybacz ale to chyba najlepszy Twój wiersz... podkreślam wiersz jaki dotąd czytałem.

Ta wiara w mistykę zastanawiająca... nie mniej dobrze że jesteś.

ps. dla sceptyków... nie słodzę bo mi posłodziła... xd

pozdrawiam Margot

"Czy to słońce wschodzi, maluje łąkę z gwiazd?"

 

 

[M.A.R.G.O.T]

@fregamo ach dzięki...to miłe. Fajnie, że Ci się podoba. Pozdrawiam.

[Gość Radosław]

"Widzę moje niebo , bo umyte łzami" - przekonujące. Pozdrawiam. 

[M.A.R.G.O.T]

@Radosław   Pozdrawiam Radosławie.