-
Ostatnio w Warsztacie
-
Waldemar_Talar_Talar 17 015
Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.
Witaj - miło Alicjo że zajrzałaś i zostawiłeś komentarz - z tym sercem
czysta racja -
Pzdr. serdecznie.
1
-
-
Najczęściej komentowane w ostatnich 7 dniach
-
- 50 odpowiedzi
- 579 wyświetleń
-
- 36 odpowiedzi
- 401 wyświetleń
-
- 35 odpowiedzi
- 799 wyświetleń
-
- 33 odpowiedzi
- 733 wyświetleń
-
- 31 odpowiedzi
- 476 wyświetleń
-
-
Zarejestruj się. To bardzo proste!
Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.
-
Ostatnio dodane
-
-
Ostatnie komentarze
-
Przez Berenika97 · Opublikowano
@Roma Subtelnie wywarłaś na mnie (na nas) presję.Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.
Nie mam wyjścia, dopóki mam trochę czasu (a przecież wszystko się kończy) z wielką przyjemnością po - analizuję Twoje prze - ciekawe teksty. Ten wiersz jest jak zatrzymana w kadrze chwila – ulotna, a jednocześnie niezwykle intensywna. To takie podglądanie świata przez witraż utkany z emocji i wspomnień. Początek wiersza – "jeszcze wyczerpani z chmur, wykrwawieni , o nieba bogom skradzione" – tworzy potężny obraz zmęczenia po jakiejś walce, być może wewnętrznej lub uczuciowej. To uczucie "ledwo stoimy" mówi o wielkim wysiłku, który doprowadził do momentu idealnej harmonii. Przejście do "poznani ponad zachwyt, zatraceni, malinowo, w miriadach migotań" jest przepiękne. Użycie koloru ("malinowo") i światła ("miriady migotań") nadaje temu doświadczeniu zmysłowy, niemal magiczny wymiar. To opis jedności, która wykracza poza zwykłe poznanie – to zatracenie się w drugiej osobie w sposób absolutny. Druga część wiersza zmienia ton na bardziej intymny i proszący. "Utul, ugłaskaj we mnie , już marcowe przybłędy" to niezwykle czuła metafora. "Marcowe przybłędy" mogą symbolizować pierwsze oznaki niepokoju, wiosennego przebudzenia lęków lub powracające wspomnienia. Prośba o ich ukojenie jest głęboko poruszająca. Obietnica "wysłucham każde z twoich słów, z najcichszych barw" to przepiękny obraz. Sugeruje on słuchanie nie tylko uszami, ale całym sobą, dostrzeganie emocji ukrytych w tonie głosu, w tym, co niewypowiedziane. No i zakończenie – "by zawierzyć w to co nierealne, raz jeszcze" – spina cały utwór. Mówi o odwadze, by po wyczerpaniu i walce, po odnalezieniu harmonii i czułości, znów zaufać czemuś, co wydaje się kruche i nieosiągalne. To akt wiary w miłość, w drugiego człowieka, w magię chwili. Twój wiersz jest pełen pięknych, nieoczywistych metafor. Ma w sobie jednocześnie ciężar doświadczenia i lekkość nadziei. To opowieść o bliskości. Jak zwykle - utwór fascynujący. pozdrawiam -y. -
Przez Jacek_Suchowicz · Opublikowano
Dla ciebie cebulka, to jak lilia. A dla mnie jedynie smrodek. Kiedy cebulka w jedzeniu miła i co ja teraz zrobię? Pyszna cebulka, ona kochana, czy można obie pogodzić? Bo na cebulkę nic nie pomaga, a ona powie: "znów smrodzisz". -
Przez andrew · Opublikowano
natura jak kobieta przebiera się często spogląda na taflę jeziora robiąc miny chętnie by się głośno zaśmiała lubi jednak ciszę i szmer strumienia o poranku myśli co teraz ubrać jesień robi codziennie makijaż jest kolorowo dziś pobawi się ze słońcem umyje w ciepłym deszczu wiatr susząc ją potarga fryzurę lubi luz w każdej porze roku ma frajdę 10.2025 andrew -
Przez violetta · Opublikowano
@Łukasz Wiesław Jasiński oj powiem ci nie obejrzałam połowy filmów, to jesteś melomanem:) -
Przez Waldemar_Talar_Talar · Opublikowano
Żal boli czy dokucza kto o tym wie umysł czy dusza Czy żal jest prawdą a może złudzeniem które kłamie Albo światłem które zwycięża nie tylko ciemność Żal to daleka czy bliska droga do czegoś Co rodzi lepsze jest nadzieją nie pustką
-
-
Najczęściej komentowane
-
-
Wiersze znanych
-
Najpopularniejsze utwory
-
Najpopularniejsze zbiory
-
Inne
Rekomendowane odpowiedzi