Do Dziennikarzy

[Wolnego]

Jak to jest, gdy przez smycze prowadzona,

Trzymając się swojego, kordonu, korona,

Nagle gaśnie pełna Iskra dobrych manier,

Nie słuchając żadnych, obcych, innych bajer,

Jak Dziewczyna - przez pół Mężczyzna, pół Kobieta,

Ryk lwów, śpiew słowików, taniec Koni, nos jak Nikita,

Wzrok wpatrzony i poważny dla Poważnych,

Jak dla tego zacnego Grona - Silnych i Słabszych,

Gdy nagle ktoś sobie uświadomi, że za Rękę chycić,

...

Trzeba ...

Jak dziewczynę z przedszkola, nie jak ksiądz,

Który dzieci nie ma, o dzieciach los,

Bo celibat na nim tak okrutnie wymusza,

Lecz w świecie małżeństw nikogo to nie rusza,

Jeśli widzisz, że dzieje się coś niespodziewanego,

Złap ją jak Znajomą, Koleżankę jak Swojego,

Aby nie chcąc czytać o kolejnych nekrologach,

Gdzie ktoś zawiódł, zapomniał, odżałował,

Nie pamiętając o tych co naprawdę się starają,

A niektórzy ich za to w kadrach przycinają,

Czy to czas na antenie, czy to czas w eterze,

Dobry uśmiech, dobre słowo, daj Im Nadzieję,

Taką, która potrafi unieść nad chmurami,

Nawet nad tymi, no :

pożarami, powodziami, gwałtami, wojnami,

Człowiek swój głos daje, czasem tylko czytając,

Lecz pełny męski i kobiecy nie bajając,

Bo scenografy jak Słońce w Oknie czytane,

Więc dzielnej Kobiecie podaruj Kwiatek,

Jak powinności szacunek i zadatek,

Prawdziwy od Serca, nie gnilny od Mędrca,

Jakim powinna być obdarowana :

- Osoba pośmiertna

 

Dla pani Ś.P. Ewy Żarskiej.

 

 

 

Edytowane 17 Kwietnia 2020 przez Wolnego (wyświetl historię edycji)