Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano (edytowane)

gdy wszyscy mieli plany na wakacje 

a dzieci nie były inwestycją społeczną

każde spotkanie każda rozmowa

była spektakularnym tańcem

o niezwykłej choreografii pełnym

niepohamowanej ekspresji

 

czy to randkowanie na tinderze 

czy koncert marii peszek i słowa 

śpiewane z tłumem fanów 

wierzę w ciała zmartwychwstanie 

poprzez czułość przez kochanie 

wydawały się niezbywalnym prawem 

 

możesz sobie wyobrazić dziś 

że ktoś dotyka cię bez odrazy

 

ten czas bezpowrotnie minął 

dorastanie drastycznie upokorzyło 

wszystkie preselekcje humanizmu 


w jaskini w goglach vr otoczony

złowieszczą emanacją następstwem 

wydarzenia oddaje w samotności 

najlepsze lata a i tak w życiu 

ponoć miałem szczęście 

 

 

 

 

Edytowane przez Lahaj (wyświetl historię edycji)
Opublikowano

Ja się wywodzę z Peszek i "Rosołu z kury", ale z przesłaniem nie do końca się zadzam. Płyta Peszek ze świata zmartwychwstaniem wyszła, gdy nie było Tindera, to z 8-10 lat różnicy, przepaść.

A reszta przypomina porównywanie światów przed komórką i współczesnych. Kto powiedział, że są lepsze? To kwestia odmiennych doświadczeń, a lata kolorowej młodości są najlepsze, nawet te tuż po wojnie. Ale słownie tekst zgrabnie opowiedziany. bb

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Tak, wychodzenie z komfortu wywołuje niepewność, a lepsze to co bezpieczne, czyli wspomnienia. Nostalgia to tęsknota.
W tym zakresie horyzont czasowy może trwać x-lecia, albo i sekundę. Starczy, nie czuję się na siłach, żeby się tak mądrzyć. 

bb

 

Opublikowano

Jestem z pokolenia dla którego dotyk i bliskość były bardzo ważne 

A rozmowy w wirtualnym świecie uważano za niepotrzebną fanaberie :-) 

Myślę że wszystko jest dla ludzi tylko trzeba znaleźć złoty środek :-) 

 

Opublikowano

@Gosława ja też należę do tego pokolenia. Ale widzisz jak to wiatr zmian ludzi zabiera w takie rejony o których do tej pory mieli lekceważące zdanie lub nie mieli go wcale. Balans się sam ustanawia,  trzeba tylko czasu.

@beta_b bardziej istotne jest żeby sobie uzmysłowić ze to jest ten moment kiedy naprawdę coś zależy od każdego z nas. Ze historia dzieje się na naszych oczach ze to jest punkt przełomowy.

Opublikowano

@Lahaj mnie ten wiatr zmian porwał 12 lat temu i cholera ni jak oswobodzić się nie mogę :-) :-) 

Trochę techniki i człowiek się "pogubił":-)

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Tylko co ma do tego AI? AI będzie tak funkcjonować, jak ją zaprogramują ludzie, a ci oczywiście zrobią to zgodnie z jakimiś wzorcami. Pytanie - jacy to będą ludzie i w jaki sposób wychowani. A to, że koncepcje wychowawcze się zmieniają, nie ulega wątpliwości, odkąd potrzeby jednostki zostały postawione ponad potrzeby wspólnotowe. Sztuczna inteligencja nie stoi jednak w kontrze do czegokolwiek, odzwierciedla tylko bieżący stan rzeczy. Oparta (głównie) o modele językowe, operuje jedynie na systemie kodów i znaczeń. To my ją 'wychowujemy', jeśli można to tak nazwać,  ucząc pewnej struktury, odzwierciedlającej mniej więcej naszą logiczną percepcję, nasz aparat pojęciowy. AI nie rozumie rzeczywistości jako czegoś ciągłego, zmieniającego się pozostającego w ruchu, ewoluującego zrelatywizowanego, tylko jako zbiór stałych elementów, które zostały wprowadzone do bazy danych i w ich obrębie się porusza. A elementy te już wprowadza człowiek, który może być dobry lub zły, głupi lub mądry, mieć rozwiniętą wyobraźnię lub nie, rozległą lub wąską wiedzę.... No i trzeba jeszcze dodać, że AI jest - na razie - tworzona do realizowania określonych zadań, co pokazuje, że człowiek jednak chce pozostać wolny i zrzucić na nią to, czego wykonywanie go ogranicza. Odszedłem trochę od tematu, a zmierzałem do tego, że AI będzie w stanie 'widzieć' różnice', o których piszesz, jeśli tego zostanie nauczona.  Chyba, że chcesz powiedzieć, że sam czujesz się trochę taką sztuczną inteligencją, bezdusznie programowaną do pełnienia określonych funkcji  narzuconych przez zewnętrzny, techniczny plan, a nie dzieckiem wychowywanym do samodzielnej realizacji siebie, w zgodzie z tym, czego AI jeszcze nie posiada (wolna wola, samoświadomość).
    • Na pierwszy rzut oka ma to być coś sonetopodobnego. Ale popłynęłaś po tym jeziorze... w szuwary, Środki artystyczne zostały dobrze dobrane. obrazy są plastyczne, żyjące, z łatwością poddają się wizualizacji. Tymczasem forma sprawia wrażenie bardzo nieudolnie skleconego pancerza, w którym wiersz się dusi i dogorywa, a to przez nienaturalne inwersje, a to przez brak rytmu, a to przez pokracznie poprzekręcaną gramatykę. W ten sposób od razu pokazujesz czytelnikowi wszystkie słabe miejsca, gdzie nie umiałaś sobie do końca poradzić z językowym budulcem. Niech będzie to zwykły, wolny wiersz, który uwolnisz z tego stylistycznego żelastwa, a jeśli koniecznie upierasz się przy sonetach, to trzeba więcej treningu, bo tu już 'intuicyjnie' się nie da.
    • Kluczowe pytanie - co to znaczy 'lirycznieć'?  Życie staje się poezją, to oczywiście wynika samo z siebie, ale interpretacja utworu musi wyjść poza zwykłe ubarwianie, upiększanie. Wpisanie wspólnie przeżywanego czasu w wiersz zdefiniowany jako określona struktura, ma charakter o wiele bardziej brzemienny w skutki. Liryka jest przede wszystkim poszukiwaniem formy dla emocji, a jakie to ma konsekwencje dla bohaterów lirycznych? Jeśli ich doświadczenia zostaną przeniesione w rzeczywistość metafor, wówczas okaże się, że współdzielenie codzienności jest zarazem tworzeniem jej tak, jak poeta tworzy swoje dzieło - budowaniem sensu (życia) poprzez indywidualizację tego, co ogólne i nieokreślone. Np. we fragmencie ze sklepem - wszyscy tam robią zakupy, ale dla bohaterów nie jest to zwykłe wyjście do sklepu, bo liryka tak manipuluje percepcją, aby mieli poczucie, że chodzi o coś zupełnie innego. Realność staje się umowna,  jej poszczególne elementy mają być tylko nośnikami czegoś, co istnieje jedynie w świadomości i  osób mówiących w wierszu. Upraszczając - lirycznieć to budować rzeczywistość i kod, który ją na nowo zdefiniuje (niekoniecznie werbalny), zgodnie z tym, jak w niej chcą funkcjonować bohaterowie wiersza, czy jak to sobie - wspólnie - wyobrażają.
    • Zastanawiająca przypowieść, w której prosta obserwacja przechodzi w trafną ekstrapolację. Gwarowa 'śleboda' dodaje wierszowi ciekawego smaku.
    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

        Porażająco głęboka refleksja na tle nieistotnej reszty.   Ale dam lajka, bo moc tej cząstki rekompensuje wszystko inne.
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...