cravoseviolas Opublikowano 19 Marca 2020 Zgłoś Udostępnij Opublikowano 19 Marca 2020 Kamieniem zabiło serce na myśl o jasności za oknem. Jak bardzo chciałabym jej dotknąć, byleby z tobą. Ulotna jest jak nadzieja wśród młodości, gra życia, czy istnienia, których na pęczki. Mimo to… wszyscy chcemy żyć namiętnie, Więc myślę o tym ze związanymi rękami. Wzlatując tylko delikatnie, dla ścisłości, bo nie chcę trwać tutaj, gdzie tak nisko i słońce nie dochodzi do żadnej z myśli. Rozjuszyłabym nudę śmiejąc się jej prosto w twarz… jeszcze nadejdzie ta chwila. Zobaczysz. 1 Odnośnik do komentarza Udostępnij na innych stronach Więcej opcji udostępniania...
Gość Opublikowano 19 Marca 2020 Zgłoś Udostępnij Opublikowano 19 Marca 2020 @cravoseviolas Jeżeli bardzo tego pragniesz i zawalczysz o to, to tak będzie... :) Dobry wiersz :) Pozdrawiam :) Odnośnik do komentarza Udostępnij na innych stronach Więcej opcji udostępniania...
Rekomendowane odpowiedzi
Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto
Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.
Zarejestruj nowe konto
Załóż nowe konto. To bardzo proste!
Zarejestruj sięZaloguj się
Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.
Zaloguj się