Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Smutek

Iwa-Iwa
 Udostępnij

Rekomendowane odpowiedzi

Iwa-Iwa

Iwa-Iwa

Opublikowano
Opublikowano

Przelewam smutki na papier,

gdzie mnie zaprosi los?

Może do krainy czarów?

Istnieć będą same piękne chwile i uczucia.

Przyjechałam z jedną walizką.

 

Walizką cierpienia i ucieczki.

Zaczynałam od zera,

dziś mi na konkursie mojego życia,

brawo biją i niech tak zostanie,

bo czuję się kobietą szczęśliwą.

 

Gość

Gość

Opublikowano
Opublikowano

@Iwa-Iwa twoje wiersze są prawdziwe, są proste, szczere, ciepłe. Nie są doskonałe, ale podobają mi się. Piszę te słowa, bo zawsze trochę mi brakuje by dać serducho albo jakiś komentarz, ale to nie oznacza, że piszesz źle. Ja czytam z przyjemnością. Pozdrawiam :)

P.S. świat na którym istniałyby tylko dobre chwile i uczucia nie byłby dobrym światem, bo najbardziej nas uczy to co nie jest miłe i przyjemne. Ale rozumiem, że kiedy czegoś nam brak to chcemy tego wciąż więcej i więcej. Też tak mam. :)

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
 Udostępnij
Tematy


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Migrena
      W cieniu Andów

      Przez Migrena · Opublikowano

      Zamykam za sobą Polskę. Zostawiam cię  w powietrzu – które pachniało tobą, zimą z twoich dłoni i kawą, którą piłaś, jakby każda filiżanka mia­ła w sobie sens życia. Cuzco – mówią, że tam serce świata. Ale moje zostało przy tobie, przy twoim łóżku, w tej małej przestrzeni między poduszkami, gdzie śmiałaś się, że chowasz sny. Tutaj lamy patrzą obojętnie. A ja patrzę w niebo i widzę twoją szyję – jak wtedy, gdy odwracałaś się niespiesznie, jakbyś wiedziała, że za chwilę cały świat się zatrzyma, bo ty spojrzysz. Piszę do ciebie listy myślami. Kartkami są ściany hostelu, atramentem – mój brak ciebie. Każdy dzień tu to jedno twoje imię, którego nie mówię głośno, żeby nie oszaleć. Cuzco jest piękne. Ale ty jesteś piękniejsza – i to nie jest fraza. To desperacja. To jak powiedzieć: „Niebo bez ciebie nie świeci, tylko  milczy światłem.” Wracam. Nie wiem kiedy. Ale wracam do ciebie – nie do kraju, nie do miasta. Do ust. Do szeptów o trzeciej nad ranem. Do tych spojrzeń, co mówiły wszystko, zanim zdążyłem zapytać. Czekaj. Albo nie czekaj – tylko żyj. A ja będę wracał w każdym śnie, aż naprawdę wrócę. I wtedy Cuzco będzie tylko nazwą, a ty – całym kontynentem, którego nigdy nie opuszczę. wiersz napisany kiedyś... dla kogoś.    
    • Alicja_Wysocka
      to też jest poezja

      Przez Alicja_Wysocka · Opublikowano

      Ciekawostka: Poezja smaku, kolorów, muzyki - to określenie odnoszące się do zjawiska synestezji, w którym pobudzenie jednego zmysłu wywołuje doświadczenia w innym zmyśle. Dla synestetyków, muzyka może być postrzegana w kolorach, smaki mogą mieć zapach, a dźwięki mogą przybierać formy wizualne. Synestezja to nietypowy sposób odbierania świata, w którym zmysły się przenikają.                            
    • Robert Witold Gorzkowski
      Gorzków cz. V

      Przez Robert Witold Gorzkowski · Opublikowano

      Dziś w lesie dębowym podążam ku słońcu paciorki różańca przez palce przekładam  co chwila w ostępach zwierzyna się przemknie wzruszając ukryte płomienne scenerie.   Polana przede mną myśl moja skupiona otwieram ksiąg starych pożółkłe stronice Mikołaj wstępuje na ziemię surową pomiędzy chrześcijan a Rusi granice.    Mać jego Elżbieta zaślubia Wilhelma a herb jego trąby przydomek mu dały on sam jednak pisał jam jest z Sandomierza  a potem już godnie biskupem z Gorzkowa.    Dokument królewski w Wiślicy wydany przenosi z ruskiego na prawo niemieckie uwalnia poddanych z pod władzy królewskiej Gorzków z Poperczynem w nowe ramy wkłada.   Fundacja kościoła gdzie Ruskie są ludy umacnia chrześcijan biskupa raduje swoją dziesięcinę Stefan przekazuje na nową parafię w diecezji podległej.    Właściciel majątku fundując świątynię objąć patronatem po wsze czasy musi jego sukcesorzy będą ją umacniać mianować proboszczów nauczanie ruszy.    
    • Waldemar_Talar_Talar
      Szczęścia nie kupisz na targu

      Przez Waldemar_Talar_Talar · Opublikowano

      szczęście nie leży na ulicy tylko tam gdzie się go nie spodziewasz   jest między niebem a ziemią ciągle sie uśmiecha czeka na ciebie   szczęścia nie kupisz na targu nie stać cię na nie bo bezcenne   a jeżeli ci sie poszczęści zapuka do ciebie powie  jestem   a ty poczujesz się jak  miłość  którą ktoś wpuścił do domu  
    • Waldemar_Talar_Talar
      Cisza która płacze

      Przez Waldemar_Talar_Talar · Opublikowano

      @akowalczyk - dzięki - 

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...