Mięso idzie w dół

[Jan Paweł D. (Krakelura)]

W chwili gdy pamiętliwe syreny zaniosły się jękiem,

życie toczyło znój symultanicznie, fizjologiczny

rachunek ktoś płacił na muszli, ktoś inny nad kotletem

znęcał się bez litości, wstępowały w polifoniczny

 

chór rzeźnie, i zwartymi szeregami szły pułki mięsne

do bram, gdzie odźwiernie nawoływano: spokojnie, wszyscy

będą rozliczeni! a ceny mięsa zeszły przystępnie

z sufitu, i lawinowo zarumieniły doliny

 

wózków sklepowych a śmigłych, niespożyte były piersi

Matki Boskiej Nieustającej Promocji, gdy na krzyżach

i pomnikach osiadał popielaty spokój gołębi,

pies zadarł łapę na trawie, ku chwale kości ogryzał.