Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Wyznanie Poety

Lach Pustelnik
 Udostępnij

Rekomendowane odpowiedzi

Lach Pustelnik

Lach Pustelnik

Opublikowano
Opublikowano

 Zostałem poetą. Usiadłem na trawie

 I tak sam, w myślach, ja do siebie prawię:

 

Dziewczyna! To moje senne westchnienia

To cudne, najlepsze z życia wspomnienia

To zapach konwalii, fiołków w jej włosach

To widok gór, szlaków i jezior - w jej oczach!

 

To rzeki, po których kajakiem pływałem

Gdy ją, za swą towarzyszkę, tam, miałem.

Wulkany, na które się wspinaliśmy

I szczyty, na które wspólnie weszliśmy.

 

Jej zachwyt, kiedy w zachwycie patrzałem

I oczu od niej oderwać nie chciałem

Ani nie mogłem. To moja przygoda

Jedyna, prawdziwa w życiu nagroda

Jaka mnie wreszcie od losu spotkała

Kiedy mnie przed snem czule głaskała…

Kiedy mogliśmy się cali dotykać

I oczu nie trzeba nam było przymykać

Bo wstyd był nam obcy. A nasze pragnienia

Niosły i rozkosz i – ukojenia…

 

Dziewczyna - to rozkosz kochania na łące

W noce upalne, gdy spadające

Gwiazdy mrok nocy nam rozświetlały

Kiedy nad nami się nam – wypalały…

 

Dziewczyna to dotyk łagodny jej dłoni

Gdy zasypiałem. Na mojej skroni.

To ramię nagie na pierś mą rzucone

I palce jej dłoni, z moimi splecione…

 

Dziewczyna!  To nieba i piekła wspomnienie

Więc po co moje tu pierdolenie?

Skoro takich określeń jest jeszcze kupa

Wszak jedno się liczy: Dziewczyna to: - DUPA-!

 

Pomyślcie, czy  wiele to jednak zmienia?

Dupa?  – To Niebo. Głowa?  – To Ziemia.

 

I jeszcze jedno wyznanie Poety:

Trudno żyć bez niej. Po prostu. Kobiety.

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Gość

Gość

Opublikowano
Opublikowano

Lekko szowinistyczne podejscie 

Rozumiem że dla kobiet od dupy ważniejsza jest pała?hmmm czy naprawdę tak to działa?

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
 Udostępnij
Tematy


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • ViennaP
      Obsesja

      Przez ViennaP · Opublikowano

      Jesteśmy wirtualnymi znajomymi nigdy się nie widzieliśmy nigdy niczego sobie nie obiecywaliśmy nigdy niczego od niego nie chciałam i mówiłam mu to nie słuchał   chroniąc swoja prywatność kłamałam podobnie jak on który ma sto twarzy   wymyślał mnie sobie latami w kolejnych wierszach i listach od lat codziennie na nowo   wściekły że jest inna niż ta którą sobie wymyślił uderzał mnie w twarz   czy zwracam na to uwagę? już nie bo wiem że ma na moim punkcie obsesję   jednego dnia nie jest w stanie wytrzymać bez pisania o mnie i obrażania mnie   obsesja...   na szczęście dzieli nas bezpieczna odległość   Żegnaj...   
    • Kamil Olszówka
      Zgoda na ekshumacje...

      Przez Kamil Olszówka · Opublikowano

      Nareszcie zgoda na ekshumacje... Choć czasu upłynęło tak wiele... Bolały wspomnienia w cichy szloch przyobleczone, Padało nocami tysiące łez…   Zgoda niepełna... częściowa... Wciąż więzną w gardle niewykrzyczane słowa... O bólu który w kresowych rodzinach, Tlił się przez kolejne pokolenia...   A przecież każdy człowiek, Zasługuje na godny pochówek, By migocący znicza płomień, Cichym dla niego był hołdem,   By kamienny nagrobek, Wiernie pamięci o nim strzegł, Imię i nazwisko na nim wyryte, Milczącym pozostało świadectwem…   Nareszcie godny pogrzeb… Polaków zgładzonych przed laty okrutnie, Przez w ludzkich skórach kryjące się bestie, Pogardą i nienawiścią nocami upojone…   Tamtej strasznej nocy w Puźnikach, Ciągnąca się noc całą mordów orgia, Dziesiątki bezbronnych ofiar przyniosła, Zebrała śmierć okrutne swe żniwa.   Bohaterska polskiej samoobrony postawa, Chaotyczna desperacka wymiana ognia, Niewiele pomogła i na niewiele się zdała, Gdy z kilku stron zmasowany nastąpił atak.   Spod bezlitosnych siekier ciosów Banderowskich zwyrodnialców i okrutników, Do uciekających z karabinów strzałów, Pozostał tylko wypełniony zwłokami rów…   Po tak długim czasie, Nikczemnego tłumienia prawdy bolesnej, Przyodziewania jej w kłamstwa łachmany podłe, Tuszowania przez propagandę,   Dziesiątki lat zwodzenia, Kluczenia w międzynarodowych relacjach, Podłych prób o ludobójstwie prawdy ukrywania Oddalały żądanych ekshumacji czas…   By w cieniu kolejnej wojny, Niechętnie padły wymuszone zgody, By pozwolono pomordowanych uczcić, Na polskich kresach w obrządku katolickim,   By z ust polskich księży, W cieniu tamtych zbrodni straszliwych, Padły słowa o Życiu Wiecznym, By złożono trumny do poświęconej ziemi…   Choć niewysłowionych cierpień ogrom, Milionów Polaków na kresach dotknął, Czapkując radosnym z dzieciństwa chwilom, Otulili czule swe wspomnienia pamięcią.   I gdy snem znużone przymkną się powieki, Wspomnieniami w blasku księżyca otuleni, Pielgrzymują nocami do sanktuariów kresowych, Starzy zza Buga przesiedleńcy.   A gdy niejednej księżycowej nocy, Starzy siwowłosy kresowiacy, Modlą się za swych przodków i bliskich, My także za nich się pomódlmy…   Za pomordowanych w Puźnikach, Za zgładzonych we wszystkich częściach Wołynia, Niech popłynie i nasza cicha modlitwa, Przyobleczona w piękne polskiego języka słowa…   - Wiersz poświęcony pamięci Polaków pomordowanych w Puźnikach w nocy z 12 na 13 lutego 1945 roku przez sotnie z kurenia Ukraińskiej Powstańczej Armii (UPA) Petra Chamczuka „Bystrego”.  

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

           
    • _Marienka_
      Degenerat

      Przez _Marienka_ · Opublikowano

      Jar na głaz; a tu ile może jeżom Eliuta - załga raj.  
    • _Marienka_
      żniwa win

      Przez _Marienka_ · Opublikowano

      Mat Ina - żet, ale że ty zbiorom, i moro bzy - też Ela, też Ani tam.    
    • _Marienka_
      Okroili, orko

      Przez _Marienka_ · Opublikowano

      Gór udar; rad ucięto w kwotę, i cuda - radu róg.  

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...