problem rozstania

[23.]

Kazałaś mi przejrzeć zdjęcia
w beztrosce chwil wywołane,
co skaże uśmiech dziecka
widziałem w tle całym ciałem

 

stała postać moich koszmarów
miłość braterstwo i oddanie,
grała pięknie owiana w całun
zbyt cicho na czyn lub czuwanie

 

w krypcie przeszłości, marzeń
uczucia wybudziły deszcz
walkę z wodą warto podjąć 
lub zatopić płomień serc

 

a podobno to Rozstanie.

[23.]

Dziękuję @Wątpiciel

[duszka]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Za pozornie beztroskimi zdjęciami z dzieciństwa może kryć sie koszmar, i dlatego mogą o tym koszmarze przypominac, go budzić ... Wiersz mówi, mam wrażenie, o traumatycznych przeżyciach, ale ostrożnie, subtelnymi, nieco oddalonymi od konkretu i bardzo niezwykłymi metaforami, tak jakby okrąża je nimi, a jednak daje odczuc intensywność i dramat tematu. Pomimo powagi treści, odbieram Twój wiersz jako piękny. Pozdrawiam :)

[złote serduszko]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Sugerowałabym żeby zastąpić zdanie (lub zatopić płomień serc 

a ponoć jest rozstanie ) 

Edytowane 20 Lipca 2019 przez zuzia (wyświetl historię edycji)

[23.]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Bardzo ci dziękuję, @duszka. Pozdrawiam ;)

Nie do końca wiem jaką miałoby to spełniać funkcję :/ Słowa ułożone w ten sposób nie niosą już tej samej wartości, ale chciałem też nawiązać do jednego z moich starszych wierszy i pewnego typowego powiedzonka (chyba można tak nazwać). Dziękuję ci i ciesze się, że zawitałaś. Pozdrawiam ;)