Zgłoś

(samotność na pustkowiu od tej w tłumie różni się ciszą) bezdomna kobieta z martwym bochenkiem chleba w ramionach krzykiem ukrytym strudzona wsiadła do tramwaju jej obecność oznajmił cień nieustępliwy zachrypniętym głosem wyciszając wszystkie spojrzenia do szeptów rzucanych ukradkiem w podartej sukni na boso jawiła się jako pielgrzym który nie boi się piekła ani nieba bo odbył już ową drogę od płomienia do popiołów swej duszy mając już tylko przed sobą niczym niepokalaną samotność i w tej samotności była tak dosłowna i szczera że odważyłem się by spojrzeć jej w twarz tak zniszczoną że na jednym już tylko zawiasie by spojrzeć w jej oczy ani otwarte ani zamknięte dwa jeziora pełne śniętych łez niemogących już sprostać nawet rozpaczy pomiędzy nami nie padło żadne słowo tylko cisza a nie bez znaczenia ta cisza bo ani jej wymówić ani pominąć milczeniem jedynie wysłuchać nieledwie przez chwilę byliśmy jak dwa zwierciadła powtarzające w nieskończoność swoją samotność niezdolne aby pocieszyć się nawzajem

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

@Marek.zak1 ….i własna filozofia na życie.

ładne    czy iść do gwiazd to iść donikąd  ta teza chyba jest jakąś bzdurą gdzie domy nasze przystanią cichą wiatr deszcz i śnieg też mają urok   ...    

wy już skończyliście ferie  my dopiero zaczynamy   a potem to już zleci tylko czekać na święta             

@Magda1973 Eee, to niewiele. Pewnie się zaraz ustawi kolejka. Zostawiam uśmiech :)