Oda do Jarosława Marka Rymkiewicza, wieszcza-poety polskiego

[Dawid Bunikowski]

Oda do Jarosława Marka Rymkiewicza, wieszcza-poety polskiego

 

1.

Wieszczu stary, bijmy się na słowa,

Uderzmy w rymy, polska to mowa.

 

2.

Mówisz, że nie można oddać Polski

W ręce jej złodziei ­--

A dzielisz nas tak,

Jak nikt nas nie dzielił --

 

3.

Mówisz o wielkich cnotach --

A kim sam byłeś --

-- Gdy inni skakali po płotach?

W noc grudniową śniłeś...

 

*

Bo ten, komu zabrakło odwagi

W czasie komunizmu,

Stanie potem po stronie urojeń,

I... zwykłego faszyzmu...

 

**

Co robiłeś wtedy,

Gdy do ludzi strzelali?

Czytałeś Mickiewicza,

Wykładałeś w sali...

 

***

Dziś chcesz przysłużyć się

Polsce, nad którą bolejesz,

Śnisz, marzysz, Pięć Narodów,

Stare to dzieje!

 

4.

Mówisz o Polsce,

Jakby mitem była,

Jakby z tańca chocholego

Się nagle budziła!

 

4a.

Mówisz o polskości,

A sam żeś Tatarem,

Mówisz o wolności,

A odbierasz wiarę...

 

5.

Mówisz, że ktoś coś jest

Winny własnemu Bratu --

A co Polska jest

Winna całemu światu?...

 

6.

Żądasz wieszania i krwi,

Rewolucji i czynu,

Przymruż, wieszczu, brwi,

Gdy krew wspominasz...

 

7.

Mówisz, że chcesz coś dobrego,

Bo stoisz nad grobem,

A czynisz wszak coś złego

Tym właśnie to sposobem --

 

7a.

Szukałeś idei,

Znalazłeś ją w lesie,

Opowiedz wnukowi,

Wiatr wciąż Cię niesie...

 

7b.

I ja marzyłem o Polsce jak Ty --

Gdy byłem młody --

Ale dziś mówię nie tym My-Wy,

Bo pachnie Bobem...

 

8.

Marzenie swoje czynisz prawdą ogólną?

Co mam wspólnego z tą imaginacją bzdurną?

 

Wieszczu...

 

 

Dawid Bunikowski

 

pisane w Joensuu, w Finlandii,

w piątek 12 lutego 2016 r.

 

P.S. Proszę przyjąć wyrazy mojego szacunku ze względu na Pana poezję klasycystyczną, klasycyzującą, i eseje, oraz niezgodę na Pańskie idee z publicznych, politycznych wywodów.