w akademii dotyku

[Wojciech Bieluń -Targosz]

odkrywałem
fantasy wszechświata
gubiłem
żeby się odnaleźć
we wnętrzu ciepła
tajemniczej rzeczy
zwanej życiem
widziałem słabych ludzi
w pułapce konstelacji
używali fałszywych słów
stawali się fałszem
nie rozumieli daremności
mowy
po latach przewidzeń

[Wojciech Bieluń -Targosz]

dziękuję za głos

[Wojciech Bieluń -Targosz]

Teraz dziękuję za wyczerpujący komentarz. A miło przeczytać. Pozdrawiam

[duszka]

"...gubiłem
żeby się odnaleźć
we wnętrzu ciepła..."

 

Ten fragment, to sformułowanie podoba mi się w Twoim wierszu najbardziej i jest dla mnie jego centralną wypowiedzią, centralna prawdą... Odbieram to jako doświadczenie naszej ludzkiej polaryzacji, czy podziału między dwoma światami, tym duchowym i tym biologicznym.., trudności (daremności?) ich pogodzenia i zjednoczenia, ich jednoczesnego odczuwania... Jest to jakby nasz "naturalny dramat", ale jakoś wierzę w mojej głębi, że jesteśmy zdolni go pokonywać, a może nawet jesteśmy do tego przeznaczeni...

Pozdrawiam :)

Edytowane 2 Marca 2019 przez duszka (wyświetl historię edycji)

[Wojciech Bieluń -Targosz]

dziękuję za ten komentarz. Pozdrawiam

[Wojciech Bieluń -Targosz]

duszka - dziękuję za głos

[Wojciech Bieluń -Targosz]

Zielonooka - dziękuje za głos