Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

O to, co ja mam

Justyna Adamczewska
 Udostępnij

Rekomendowane odpowiedzi

8fun

8fun

Opublikowano
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

 Panie Janku, co to jest droga, to najlepiej dowiedzieć się nogami, a już obowiązkowo bosymi. Dobrze przy tym żeby piach nie był ot taki sobie, ale gorący jak we żniwa albo zimny jak w listopadzie w przymrozek. I żeby nogi młode były, stare kopyta mało czują. Dobrze, żeby na tej drodze jakaś kałuża była. Kamień. Korzeń. I skaleczyć palec albo piętę odbić. O! Żeby poznajomić się z drogą , to trzeba hen w cudze strony iść, iść, iść… I pomylić się na rozstaju. Wejść w dziwne chaszcze.

Siekieryzada

pasuje mi to razem :)

 

Justyna Adamczewska

Justyna Adamczewska

Opublikowano
  • Autor
Opublikowano

O tak dałam:

 

Chatynce dano też kurzą łapkę,

ubraną w  bardzo solidne papcie,

pazurki były więc ochronione,

przed wiatrem, deszczem, a także szronem.  Fr. wiersza pt. "Czarusie". @Justyna Adamczewska

 

Lubię czary, czarki, czareczki, czaruski, czarusie, 

 

Mam o nich wszystkich parę słów malutkich

 

@Justyna Adamczewska

 

Dobrze jest mieć coś, a już o to, to w szczególności. 

 

I tak dla rozrywki, mam też Majkę w głowie, z całym do Niej szacunkiem. :))

 

 

 

1

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
 Udostępnij
Tematy


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Berenika97
      kolejny klucz wiolinowy

      Przez Berenika97 · Opublikowano

      @Pan Ropuch Twój wiersz ma piękną, intymną atmosferę. Metafora pięciolinii jako przestrzeni, gdzie druga osoba może "się rozgościć" wśród "szeptów, jęków i westchnień" jest bardzo zmysłowa i muzyczna. Bardzo mi się podoba.  
    • Berenika97
      epitafium

      Przez Berenika97 · Opublikowano

      @Wiesław J.K. Oddałeś w swoim wierszu naszą skomplikowaną relację z czasem. Widzę pewną mądrość życiową i refleksję nad paradoksami czasu. Szczególnie podoba mi się kontrast między czasem "dobrze zużytym" a "zmarnowanym" oraz obraz czasu opisywanego "różnymi językami" w różnych mediach. Ps. A niektórzy twierdzą, że czasu nie ma.  
    • Berenika97
      jesień w zmechaconym swetrze

      Przez Berenika97 · Opublikowano

      @MIROSŁAW C. Miły, refleksyjny wiersz z autentyczną emocją. A co do gąsienic - to jednak wolę ich inne stadium rozwoju. :) Pozdrawiam. 
    • huzarc
      OgeegO

      Przez huzarc · Opublikowano

      @Dominika Moon super-ego:) pozdrawiam:)
    • Berenika97
      Rozżarzenie

      Przez Berenika97 · Opublikowano

      @Migrena Twój wiersz to rana, która krwawi słowami. Czytając go, czuję, jak każda metafora wbija się pod skórę jak ten piasek z twojego lata - boleśnie i prawdziwie Piszesz o miłości jak o żywiole, jak o czymś, co nie zna granic ani litości. "Kochałem cię jak pustynia ulewę" - tak właśnie kocha się naprawdę - z desperacją, z głodem, który nie ma końca. Nie szukasz pociechy w pięknie, tylko prawdy w bólu. Jesień w twoim wierszu to nie tylko zmiana pór roku - to śmierć wszystkiego. Widzę te popalone krawędzie wspomnień, które się rozpadają w palcach. Końcówka rozbija serce. Ten samotny podmiot z piaskiem w oczach, z tęsknotą "co ma kształt noża" - to obraz tak konkretny, że fizycznie boli. Piszesz tak, jakbyś wyrywał słowa z własnego ciała, jakby każda linia kosztowała cię kawałek duszy. Pięknie! 

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...