Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki
Wesprzyj Polski Portal Literacki i wyłącz reklamy

Umierasz na nieboskłonie


Klarowna S.

Rekomendowane odpowiedzi

Usłyszałeś
na szumnej autostradzie
trąby lazurowe

skrzydła święte
strąciły
omdlałe dłonie

Przeniknięty chłodem trupów
całowałeś śnieg
leżący na skroniach
dziecka

Zegar chwil
utkniętych
zasłonił welonem rozrzedzonym
zakrwawioną twarz…

umyka moc życia…
umierasz wątły nieboskłonie…

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
×
×
  • Dodaj nową pozycję...