Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

 

Ja niezdolny do wyższych uczuć,

Spojony żądzą,

Spragniony zdarzeń,

Błądzę po pustki,

Jałowych zakrętach,

Szukając miejsca dla jaja  mych marzeń.

Miejsca ciepłego, lecz bez luksusów,

Zwanego domem,

Albo ostoją,

Gniazdem rodzinnym,

Utkanym z wrażeń,

W którym pisklęta me w pióra się stroją.

 

Ref...

Jajo mych marzeń i z marzeń mych jajo,

Jedni je gniotą a inni "kiziają".

Jajo mych nadziei czy kula u mej nogi?

Przeszłości pamiątka czy przyszłości zwiastun błogi?

 

Z trudem przemierzam kolejne lata,

Wchodzę na szczyty,

I patrzę z góry.

Gdzie jest to miejsce?

Ja nic nie widzę!

Jest otulone w depresji chmury...

Jest rozmazane i niewyraźne,

Szare i bure,

Czasem przeżarte,

Spowite winą,

Przyćmione strachem,

Życiem wytarte i z życia obdarte.

 

Ref...

 

Wołam o pomoc lub karę piekła,

O chór aniołów,

Lub Lucyfera,

Za te wszystkie, stracone lata,

Których już nigdy sam nie pozbieram.

Za zagubione, spalone czasem,

Za te niewinne,

I grzechu pełne,

Za te wyschnięte,

Wypchane piachem,

Za te szczęśliwe i za te obłędne.

 

Ref...

 

Prężę się, ciskam w przeszłości szponach,

A sznury wspomnień,

Ciało me stroją,

Cisną i pieką,

Zachodzą pętlą,

Z daleka trącą wisielczym nastrojem.

Czy zaznam jeszcze prawdziwej miłości?

Czy Amor strzałą,

Me serce ugodzi?

Pójdę przed siebie,

Poszukam miejsca,

Gdzie szczęście porankiem na spacer chodzi.

 

Ref...

 

Zbuduję gniazdo, włożę w nie jajo,

Z zarodkiem marzeń,

Z białkiem nadziei.

Wezmę gitarę,

I głośno zagram,

Ze szczęściem u boku z dala od cieni.

Zwabiony blaskiem dnia jutrzejszego,

Na szlaku życia,

Pełnym rozdroży,

Pędzony wiatrem,

chwil uniesienia,

Zrzucę kajdany i pętle obroży.

 

Ref...

 

X2

Pójdę przed siebie, nieważne dokąd,

A fale życia,

Grzechy me zmyją,

Odpłynę z prądem,

Chwil zapomnienia,

One swą pianą mą duszę obmyją.     

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @violettaej bo chyba jednak przgerła
    • @Waldemar_Talar_Talarczy pan potrzebuje pomocy/ pzdr pzdr 600 

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

       
    • W mrokach dziejów, gdzie czas w wieczność się splata, Tam Polska, ojców ziemia, w sercu wciąż oplata. Jaruzelski, generał, w mundurze stalowym, W wyborach '25 stał z narodem żywym. Łukasz Jasiński, Topór w herbie noszący, Wierny ojczyźnie, duch rycerski mający. Lecz WLFX, cień hańby, w sieci kłamstw brodzi, Pedofil podły, co w mroku swe zło rodzi. Gdy Krzyżacy, Mazowiecki Konrad wzywał, Miecz obcy na Polskę w XIII wieku zsyłał. A w Nowym Jorku, gdzie wieże w pył runęły, World Trade Center w zamachu się rozpadły . Przez wieki los nasz w krwi i walce tonął, Lecz duch Mickiewicza wciąż w narodzie płonął. paniejaniepaniejanie dobry boże co się stanie #gówno
    • Rozbiłam ja swoje czarne zwierciadło. Było nowe, rama nie ta, wypadło. Próbuję zebrać kawałki szkła.   Krawędzie kłują i ranią mi ręce, A mimo to ja próbuję jeszcze Zebrać, co tylko się da.   Malujesz dla mnie nową taflę, Teraz dobraną lepiej pod ramę, Lepszą, niż była ta.   Prosiłeś, bym przestała nad tą płakać, Bym o niej wreszcie zapomniała, Bo od niej cierpisz sam.   A jednak dzisiaj pomagasz mi zebrać Coś z tamtej, bo widzisz wreszcie teraz, Że mimo niego to jestem też ja.
    • Mnie jakoś nigdy nie ciągnęło do karuzel, jarmarków, wesołych miasteczek i tym podobnych atrakcji. Pierwszy raz przejechałem się jakąś karuzelą z moim synem. On miał wtedy zaledwie kilka lat, a ja już kilkadziesiąt :))). Myśłę, że dla niego była to jakaś atrakcja, ale dla mnie średnia. Jakoś nie zapałałem do tego typu rozrywek. Twój tekst przypomniał mi nowelę filmową o trzech biednych chłopcach, którzy chcieli przewieźć się karuzelą. Akcja noweli została umieszczona w czasach, gdy elektryczność nie była jeszcze w powszechnym użytku, a karuzela, która zajechała do ich miasteczka, napędzana była siłą ludzkich mięśni. Gdy chłopcy okazali zainteresowanie tą niezwykłością, jej właściciel zapytał czy mają pieniądze na bilet. Dzieciaki oczywiście żadnych pieniędzy nie miały. Zaproponował więc im, że będą mogli się przewieźć, ale na koniec dnia i pod warunkiem, że przez cały dzień będą od środka, niewidoczni dla jego klientów, kręcić karuzelą. Chłopcy chętnie przystali na taki układ i ochoczo wzięli się do pracy. Pchając w kółko drewniane kołki wenątrz karuzeli, wsłuchiwali się w śmiechy i radosne pokrzykiwania dzieci i dorosłych kręcących się na zewnątrz i wyobrażali sobie, jak to będzie wspaniale przejechać się również na tej kolorowej, kręcącej się w kółko niezwykłości. Właściciel kasował bilety, zmieniali się kolejni chętni do przejażdżki, a chłopcy kręcili i marzyli. Byli jednak coraz bardziej zmęczeni, karuzela zaczynała zwalniać, a nawet się zatrzymywać, co wzbudziło frustrację właściela, do tego stopnia, że zagroził im, że jeśli nie wywiążą się z umowy, to przejażdżki karuzelą będą nici. Ich marzenie zaczęło się rozmywać. Nie mogli do tego dopuścić, więc zaczęli ostatkami sił znów szybciej popychać drewniane drągi. Na szczęście dzień miał się już ku końcowi i ludzie zaczęli się rozchodzić, aż końcu zostali sami z właścicielem, który powiedział, że teraz oni mogą się przejechać, zaznaczył jednak, żeby się pośpieszyli bo musi złożyć karuzelę. Chłopcy jednak byli tak wycieńczeni, że żadnemu z nich nie chciało się więcej stanąć przy drągu wprawiającym karuzelę w ruch, ale to też nie miało znaczenia, bo nawet na jazdę na niej już im odeszła ochota. Właściciel karuzeli widząc to, złożył pośpiesznie cały sprzęt i odjechał.   Pozdrawiam
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...