Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano (edytowane)

...

- inaczej nie umiem przekonać autorki tekstu "dzisiaj pierwszy chłód" z adresu -

...

źródło

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

 

Jest pewien tekst w oryginale japońskim - jeden z najbardziej znanych klasycznych haiku, czyli utwór Bashō o żabie skaczącej do stawu (dziś nie mogę go jakoś znaleźć), oraz szereg jego tłumaczeń w publikacji bardzo dobrej pracy autorstwa Agnieszka "Achika" Szady (adres u góry). 
Podam tutaj owe przekłady - na końcu mój, utworzony  przy pomocy tłumacza Google i przeze mnie sensownie "ułożony".
~~~
tu staw wiekowy
skacze żaba – i oto
woda zagrała

(tłum. Agnieszka Żuławska-Umeda)
...
staw rzęsą sędziwy
żaba skacze doń – plusk!
marszczy kręgami wodę

(anon.)
...
stara sadzawka,
żaba – skok -
plusk

(tłum. Czesław Miłosz)
...
stary staw;
żaba wskakuje
plusk wody

(anon.)
...
staw nieruchomy
w zieloną wodę żaba
hop, plusk i cisza 
(Achika)
 
###
 

i mój przekład za pomocą tłumacza Google (podrasowany):

 

bronmus45 (Bronisław)
 

plusk skoku żaby
w otchłań zielonej wody
- porośnięty staw

 

dnia 22 XI 2016   09:45:50
 
- oraz odpowiedź samej autorki publikacji (Achika) na "moje" tłumaczenie
 

Ooo! Że też żadnemu tłumaczowi nie przyszedł do głowy tak prosty zabieg, jak odwrócenie kolejności.

...

Ciekaw jestem opinii czytelników na ten temat.

.

Edytowane przez musbron45
kłopoty z umieszczeniem linku (wyświetl historię edycji)
Opublikowano

To wszystko wydaje się być jednym, wielkim nieporozumieniem, bowiem ... żaba ponoć bezszelestnie (bez owego plusku) wskakuje do wody. I wierz tutaj w cokolwiek i komukolwiek ...

Opublikowano

Znalazłem!!! (tylko znowu nie jestem pewien oryginału) - lecz tak to wygląda

古池や
蛙とびこむ 
水の音

...
co w bezpośrednim tłumaczeniu oznacza:

Stary staw i
Żaba wchodzi
Dźwięk wody

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Bardzo Ci dziękuję za kolejny ślad, ale ja już tyle się naczytałem podobnych materiałów, że w końcu postanowiłem polegać na samym sobie - i bezpośredniemu tłumaczeniu za pomocą translate Google - przy moim wczuciu się w ułożenie uzyskanej treści w sensowny tekst.

Uważam również - o zgrozo!!! - że tłumaczenia Czesława Miłosza (pewno za pośrednictwem jęz.angielskiego) - są marnej jakości, bez wczucia się we wschodnie klimaty. I również - o zgrozo!!! - na owych tłumaczeniach wzoruje się 90% młodych autorów, bowiem dla nich Miłosz ( Nobel) jest niepodważalnym wzorem. I tak owa szlachetna sztuka upada coraz niżej ...

  • 4 tygodnie później...
Opublikowano (edytowane)

A gdyby tak:

 

Stara sadzawka 

skok żaby kończy

plusk

 

Tak naprawdę to to konkretne haiku o żabie ma wiele wersji. Zgadzam się z Bronmusem45, że tłumaczenia Czesława Miłosza są dziwne. Nie przepadam za nimi osobiście. Mam jednak wielki szacunek do Miłosza za to, że rozpowszechnił haiku w Polsce. W jakimś sensie 

 

 

Edytowane przez tbrozda (wyświetl historię edycji)

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Akurat jadłem dziś pierogi :)
    • Nie mogę się uwolnić Usta twe niczym wrota do piekieł Rozpalone namiętnie rozchylają sie powoli A Włosy twe aksamitne niczym perskie płótno opadają swawolnie na roznegliżowane ramiona, myslę Podchodzę,,obserwuje,dotykam w koncu całuje, jestem w niebie, jest pięknie Niech Emocje grają melodyczne dzikie dźwięki niech serce tobą pokieruje   Jej jęki znaczyły więcej niż milion słów Nie pamietam snu, w którym  bym Cie nie spotkał, nawiedzasz mnie nawet tam Jestes jak anioł coś stąpił na ludzka ziemie i z łaski swojej obdarzyłas mnie CiepłemZ’, którego nie zapomnę Ach żebym ja ino tez był aniolem to polecielibismy do gwiazd nie patrząc się za siebie
    • MRÓWKI Spałem spokojnie, gdy nagle przez sen poczułem mocne ugryzienie i zaraz potem ból. Przebudziłem się szybko, poszukałem latarki i przeszukałem cały namiot w poszukiwaniu sprawcy zadanego bólu. Nic szczególnego nie zauważyłem więc wsunąłem się w śpiwór próbując usnąć ponownie. Zgasiłem latarkę i położyłem się z powrotem spać. Do rana pozostało jeszcze kilka godzin, lecz nie mogłem zasnąć. Leżałem z przymkniętymi oczami czekając podświadomie na kolejne ugryzienie. To było pewne, że coś mnie ugryzło i przypuszczałem, że był to jakiś mały owad.  Na mojej lewej nodze zaważyłem zaczerwieniony ślad po ugryzieniu i poczułem swędzenie, pieczenie i niewielki bąbel. Dobrze, że nie jestem uczulony na jad owadów - pomyślałem.  Jak więc już wspomniałem nie mogłem spać trochę zaniepokojony, a trochę z bólu. Miałem przeczucie, że coś niedobrego wręcz potwornego dzieje się na zewnątrz namiotu. Tak więc leżałem i czekałem sam już nie wiedząc na co.  Nagle u wejścia do namiotu zobaczyłem małe punkciki posuwające się w moją stronę i po skierowaniu strumienia światła latarki w tamtym kierunku, aż dech zaparło mi z wrażenia, a gęsia skórka natychmiast ukazała się na mojej skórze. W namiocie były dwie czerwone mrówki. W oka mgnieniu zerwałem się na równe nogi i depcząc te, które zdążyły wejść do namiotu, musiałem odganiać te co chciały wejść do środka.  Podczas tej czynności ujrzałem używając latarki, że wokół namiotu jest masa czerwonych mrówek, które otaczały mój namiot że wszystkich stron.   cdn.    P.S. Opowiadanie powyższe napisałem w 1977 roku, czyli prawie pół wieku temu i jest to czysta fantazja.    
    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

       
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...