Przebłyski szczęścia

[adamm1]

Uwielbiam z rana, zamiast śniadania, skosztować trunek niedrogi. Na lewą nóżkę i prawą nóżkę, i jeszcze na obie nogi. Potem z ekipą idę na miasto, jest z nami ruda Mariola. Mogę z nią przeżyć szaloną miłość, fundując jej wcześniej jabola. Tutaj pojawia się jednak problem, ta ciągła pustka w kieszeniach. Będzie mi trzeba zmotać na bełta, jeśli chcę zaznać spełnienia. Hej kierowniku, krzyczę do typa, niskim ochrypłym głosem. Dorzuć pan parę groszy na wino. Ja bardzo pana proszę. Jedna odmowa mnie nie zniechęca. Mariola lubi gilgotki. Więc podejmuję kolejne próby, wszak cel uświęca środki. A gdy uzbieram już całą sumę, kupuję dumnie krzepkie. Kiedy wyciągnę je zza pazuchy, Mariola nie będzie już z Gienkiem. Nachodzi zatem mnie przeświadczenie, że zawsze może być pięknie. I mocno czuję, by być szczęśliwym, wcale nie muszę być księciem. Choć jestem żul, żyję jak król i bez grubego portfela. Nie straszny chłód, nędza i głód. Alkohol mnie rozwesela.

[iwonaroma]

No, jeśli pochwalę, żeby nie było, że pochwalam ;) ale napisane bardzo zgrabnie, no i życiowe! 

[Gość]

Bardzo fajna fabuła, ale ... nie ustrzegłeś się wielu błędów, gubiąc rytm. Nagraj sobie ten tekst na dyktafon i z zamkniętymi oczami (oczyma?) go odsłuchaj - najlepsza metoda samokontroli, jaką znam

[Krzysic4 czarno bialym]

Himilsbach gdyby to wyrecytowal to bylby to creme de la creme czy jak to sie tam mowi fantastyczne zyciowe komincze witam na forum :D Mi wszystko gra

 

[adamm1]

Dzięki za komentarz. Witam serdecznie

[Maria_M]

Jest weseoło. Witam na forum:)

ps. Mariolę też