Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

syzyfowe prace

Marek_Mikutowicz
 Udostępnij

Rekomendowane odpowiedzi

Marek_Mikutowicz

Marek_Mikutowicz

Opublikowano
Opublikowano (edytowane)

Pod górę dźwigam niebo jak skałę
żeby śmierć róży nie ścięła urodą
jestem jak ptaszek niedoskonały
co ogniem bywam powietrzem i wodą

 

nic mi nie mów w trakcie oddechu
jak obłok zaczynam już ginąć
w ramionach twoich szukając prawdy
pozostaje mi płynąc płynąc płynąć

 

kojący oddech jak krew z nosa płynie
męczą mnie kroki i skała męczy
a zatem Panie wszechmocny gdy ginę
weź w swe ramiona liść mój urody niech leczy

Edytowane przez Marek_Mikutowicz (wyświetl historię edycji)
Maria_M

Maria_M

Opublikowano
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Pomysł na wiersz nawet ciekawy,

drugą zwrotkę wyrównałam odnośnie rytmy i sredniówki,

pierwszą zostawiłam na razie,

a trzecia - sam zobacz - jest chaotyczna, nierówna, cała do poprawy.

 

Poczekam na Twoja reakcję, jak wyrazisz chęć, to mogę spróbować coś pokombinować.

 

 

Maria_M

Maria_M

Opublikowano
Opublikowano (edytowane)

pod górę dzwigam / niebo jak skałę       10

uciekam śmierci / życia przeszkodom     10

jestem jak człowiek / aż doskonały        10

co ogniem pali / i studzi wodą                 10

 

nic do mnie nie mów / w trakcie uniesień       10

żebym jak obłok / nie wyparował                      10

w źrenicach twoich / wciąż szukam prawdy 10

bo chcę nią wiecznie / myśli kreować          10

 

a zatem Panie / wszechmocny Boże   10

gdy syzyfową / pracę wykonam           10

miłością otocz / jak róży kwiatem       10

mów do mnie ciągle/ weż w swe ramiona  10

 

Co powiesz na moją korektę?

 

 

 

 

Edytowane przez MaksMara (wyświetl historię edycji)
1

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
 Udostępnij
Tematy


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Amber
      Piosenka nr 33 pt. Na świecie

      Przez Amber · Opublikowano

      @Leszczym  No tak, płatne...:// to już może komplikować działalność.:)
    • Leszczym
      Piosenka nr 33 pt. Na świecie

      Przez Leszczym · Opublikowano

      @Amber To nie jest wcale tak dobrze :// AI coraz lepiej robi podkład muzyczny :)) Aż strach, a są jeszcze lepsze, płatne wersje :)
    • Amber
      Piosenka nr 33 pt. Na świecie

      Przez Amber · Opublikowano

      @Leszczym  Świetnie wybrzmiewa, a Koleżanka balansuje i równocześnie pokreśla powagę tematu. Całość super :))
    • Bruno i Krzysztof
      Maszyna czasu

      Przez Bruno i Krzysztof · Opublikowano

      Maszyna czasu   Pewien mężczyzna kiedyś się zastanawiał: „Dlaczego przeszłość jest niezmienna? Dlaczego rzeczy, które zrobiliśmy, słowa, które wypowiedzieliśmy, pozostają w przeszłości nietknięte niczym blizny po ranach, widocznie przypominające nam nasze czyny…”   I tak kontynuował: „Gdyby istniała Maszyna Czasu, pozwalająca w mgnieniu oka polecieć w przeszłość i zmienić wszystko na lepsze, nigdy niczego bym nie żałował. Jednak życie jest okrutne i bezlitosne, dając nam tylko jedną szansę przy każdym wyborze. Ten jeden wybór może być bolesny jak rana, która będzie goić się miesiącami, latami — kto wie?”   Mężczyzna podsumował swoje myśli: „Najwyraźniej życie wystawia nas na próby, dając nam egzaminy, a od nas zależy, jak szybko się nauczymy. Niektórzy nigdy się nie uczą, pogrążeni w nieustannych wyrzutach sumienia, marząc o wspaniałej Maszynie Czasu, która nigdy się nie wydarzy.”   Zapytał samego siebie: „A co ze mną? Mam już mnóstwo blizn, które na zawsze utkwiły w moim ciele i nie mogę tego zmienić. Jestem apatycznym, pełnym żalu człowiekiem, który mówił sobie, że nigdy nie będzie żałował, lecz los lubi się powtarzać, pstrykając nas w nos, jakby chciał powiedzieć, że jesteśmy tylko małymi istotami ludzkimi — słabymi i bezsilnymi. A jednak aż do końca mojego istnienia będę wierzył, bo życie, mimo swojej surowości, daje mi nadzieję, czekającą na mnie wraz z nowymi dylematami, jeszcze ukrytymi, lecz wkrótce…”   Tak więc mężczyzna żył swoim życiem, dokonując nowych wyborów i nowych decyzji, które prowadziły go do kolejnych żali, smutku i cierpienia. W ostatnich dniach był cały pokryty bliznami, jednak nigdy nie przestał wierzyć w Maszynę Czasu.
    • Amber
      Święta

      Przez Amber · Opublikowano

      @violetta To jest instynkt kulinarny wywodzący się z regionu nie do podrobienia. Mama pielęgnuje tradycje.:)

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...