Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Stary wierszokleta

Maciek.J
 Udostępnij

Rekomendowane odpowiedzi

Maciek.J

Maciek.J

Opublikowano
Opublikowano (edytowane)

Stary wierszokleta pisze bzdurę za bzdurą

tępe słowa spływają mu po plecach

tylko krytyka najbardziej go podnieca

więc pisuje ciągle gnioty i marnuje pióro

 

Stary wierszokleta innych poetów ma za nic

oni to dlań z kompleksami człowieczki

on oświaty kagankiem ze starej świeczki

pycha i duma nie ma dla niego wcale granic

 

Stary wierszokleta serca nie ma już od dawna

resztki rozumu gdzieś nosi poplątane

zarywa noce by zasnąć już nad ranem

jego głowa już nie ta - nie tak bardzo sprawna

 

Cóż teraz poczniesz bezecny stary wierszokleto

twoje rymy już nie bawią i nie śmieszą

może anioły ciebie kiedyś rozgrzeszą

za to, że nie chciałeś nigdy na ziemi być poetą

Edytowane przez Maciej_Jackiewicz (wyświetl historię edycji)

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
 Udostępnij
Tematy


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Alicja_Wysocka
      Chciałbym...

      Przez Alicja_Wysocka · Opublikowano

      @P.Mgieł Oj, jak tkliwie. Nich Ci się spełnią marzenia :)
    • lena2_
      Brzemię poety

      Przez lena2_ · Opublikowano

      świetny:) chyba masz literówkę " w zmąconej"
    • Marek.zak1
      bez parasola

      Przez Marek.zak1 · Opublikowano

      Urocze, jak niemało u Ciebie i stąd tak wielu czyta z przyjemnością Twoje wierze. Pozdrawiam serdecznie. 
    • Alicja_Wysocka
      bez parasola

      Przez Alicja_Wysocka · Opublikowano

      @huzarc Dziękuję za tak ciepłe słowa. Bardzo mi miło, że dostrzegłeś w tym obrazie radość prostego szczęścia. Tak właśnie chciałam - by deszcz stał się przyjacielem i bliskością. Pozdrawiam serdecznie!   @Berenika97 Piękne skojarzenie, bardzo Ci dziękuję. Rzeczywiście, deszcz ma w sobie coś z mitu, coś uwodzącego i większego od nas. Twój komentarz sprawił, że mój wiersz zobaczyłam w nowym świetle. Dziękuję za tę interpretację! :)   @P.Mgieł Ogromnie dziękuję za tak wnikliwe odczytanie. Masz rację, że motyw deszczu i pocałunku bywa używany, ale ja chciałam, by był jak najbliższy mnie i prawdziwy, jak rozmowa z samym sobą. Bardzo doceniam, że odebrałeś go właśnie jako intymny i szczery.   Przy fontannie powietrze drży, jakby ktoś rozsypał kryształowe paciorki i każda kropla niosła ulgę.   - Oddycham  a z oddechem wchodzą do mnie szum, chłód i światło, lekkie, pełne życia, jakby niebo rozprysło się na tysiąc błękitnych westchnień.   I nagle czuję, że jestem bliżej samego źródła oddechu.   Ponadto - Jony ujemne - spadające i rozpryskujące się krople wody powodują jonizację powietrza. Te ujemne jony wiąże się z poprawą nastroju, poczuciem lekkości i świeżości. Podobne zjawisko występuje przy wodospadach, fontannach i po burzy.   @Migrena, dziękuję 
    • Leszczym
      Dekadenci

      Przez Leszczym · Opublikowano

      @Berenika97 Wygodny samochód i nie w korkach to i jedzie się wygodnie :) Wygodna muzyka to i słucha się przyjemnie. Leżaczek jak się patrzy pod drzewkiem to i odpoczywa się lepiej :) Można by mnożyć te aspekty w nieskończoność. A skoro są to postuluję wpisanie tego w konstytucję. Bo wtedy jak coś będzie absolutnie jawnie temu zaprzeczało będzie z nią niezgodne czyli eliminowane z rynku. Nawet coś w rodzaju absolutnie zaprzeczającej tym wartościom pracy, bo i w pracy komfort jest potrzebny. 

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...