-
Ostatnio w Warsztacie
-
Waldemar_Talar_Talar 14 528
gdy ojciec krzyczał
to matka płakała
bo nam pod stołem
walił się świat
lecz gdy miał humor
to się uśmiechała
widząc jak na blacie
rośnie domek z kart0
-
-
Najczęściej komentowane w ostatnich 7 dniach
-
- 44 odpowiedzi
- 528 wyświetleń
-
- 40 odpowiedzi
- 2 351 wyświetleń
-
- 36 odpowiedzi
- 623 wyświetleń
-
- 24 odpowiedzi
- 413 wyświetleń
-
- 20 odpowiedzi
- 352 wyświetleń
-
-
Zarejestruj się. To bardzo proste!
Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.
-
Ostatnio dodane
-
-
Ostatnie komentarze
-
Przez Łukasz Jasiński · Opublikowano
@Rafael Marius A tak przy okazji: mieszkam na Dolnym Mokotowie - osiedle zostało wybudowane w latach sześćdziesiątych ubiegłego wieku i ma grube ściany, otóż to: dbam o porządek, robię opłaty za media i dbam o zieleń, słowem: szanuję pracę Ludu Polskiego, jako były pracownik Archiwum Akt Nowych miałem szkolenie z Obrony Cywilnej - bloki z wielkiej płyty są ocieplane ze styropianu, a to jest materiał łatwopalny - tylko na to pozwoliła Święta Unia Europejska, zresztą: głosowałem przeciwko wstąpieniu Polski do Unii Europejskiej, więc: mam czyste sumienie i nie mam żadnego obowiązku brać odpowiedzialności za wybory innych osób - pilnuję tylko i wyłącznie własnych interesów. Łukasz Jasiński -
Przez m1234 · Opublikowano
Głęboka wieś, wieś-echo, kolonia mówili. Babcia karmiła mnie kurzymi łapkami, gotowanymi na rosole – cóż to był za przysmak! W domu nieczęsto podawano takie frykasy. Ryczałem jak bóbr. ...widzę ściernisko, czuję zapach słomy, dotykam papirusowe włosy. Zjadam czas i opadłe jabłka. Agrest poniewiera palce - owoce, rozszczepione źrenice, oskarżają wiecznie za jasne słońce. Przygarbiona postać dotyka konia, szepce zaklęcia - rozpisane układem chmur obietnice walki ze snopkami na polu za chatą. Potem leniwy rozejm i maślanka z obłoków. Nagle powieki obsypane pyłem rezonują dudnienie, dalekie drżenie szyn szepce: „przyjedziemy wkrótce!” - zdanie bez podmiotu, odgłosy bez źródła. Rozciągam je pomiędzy sadem a domem, chwilowe połączenie miłości z tęsknotą rozcina zwiewną powierzchnię beztroski... Przeszłość, mgliste archiwum cukru i próchna, wywołuje mnie co rusz literami innego alfabetu. Jak spółgłoski miękkie, utykając w gardle, zamykają głos pomiędzy teraz a wtedy, złośliwie zawieszają w przestrzeni bez słów. Uśmiecham się, gdy krzyczą: “ćmi się czas! czas się ćmi! kura, słoma, śmiech i ćma świat się ćmi, czas się tli!” bo jestem tym zlepkiem zdarzeń, okruchów, mieszanką brudu spod paznokci i niedopowiedzeń na białej kartce, w maszynie do pisania teraźniejszości. -
-
-
-
-
Najczęściej komentowane
-
-
Wiersze znanych
-
Najpopularniejsze utwory
-
Najpopularniejsze zbiory
-
Inne
Rekomendowane odpowiedzi
Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto
Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.
Zarejestruj nowe konto
Załóż nowe konto. To bardzo proste!
Zarejestruj sięZaloguj się
Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.
Zaloguj się