Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano (edytowane)

brakmi

wypieszczonych

wymyślonych

w każdym calu wygłaskanych

takich z ciemnych zakamarków

takich z głębi trzewi wyrwanych

brakmi

 

i wchodzę do hurtowni wierszy

potykam się o banał

tobyło już tobyło tobyło

onaon

pisze cierpienie

pisze ohh pisze

pisze coś codzień

pisze ohh pisze

pisze z radości pisze z nicości

weź to zauważ

pisze ohh pisze

muszę  poruszę

co jutro wymyślić

o wiośnie o lecie o toalecie

o dupie straconej

kolesiu niesfornym

co mi zostało

???

heh... Bóg jest przekorny

Edytowane przez michaura (wyświetl historię edycji)
Opublikowano (edytowane)

Brak ci to napisz

co tli się w trzewiach

w mrocznych zakątkach twojej duszy

czego brakuje do spełnienia 

by zmysłom wreszcie ulżyć

 

albo przewracaj stronic tysiące 

bitow i bajtów wielkiej hurtowni

aż wreszcie trafisz na to co warto 

który zatrzyma Cię na dłużej ;)

Edytowane przez Marcin Krzysica (wyświetl historię edycji)
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

pozdrawiam i ja

 

problem jest tak szeroki jak słuchanie i słyszenie

jak muzyka prosto z serca i disco polo

jeśli Pani nie ma problemu z tandetą i natłokiem informacji gdzie każdy dzień przynosi coś nowego i nie mamy czasu pochylić się nad jedną perełką .... to zazdroszczę

 

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

dziękuję za reakcję

ładnie pan to ujął Panie Marcinie

 

Staram się ale jestem za mały i za krótki ... no i do masowej produkcji się nie nadaję :(

Pisze tylko gdy mnie coś porusza przejmuje albo gdy spłynie na mnie wielka trauma.

Pozdrawiam

Opublikowano

ja jeszcze wiele umiem znaleźć a np. disco polo ? no cóż też ma swoje uzasadnienie , aby tylko umieć słuchać nie tylko tego bo np. na rodzinnym pikniku trudno słuchać Chopina a dobra nastrojowa muzyka autorska wymaga tez odpowiedniej oprawy itd, itp. chodzi mi o to żeby nie czuć się zblazowanym a tak trochę odczułam Twój wiersz

pozdrawiam Kredens

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Stańczyk nie jest bez powodu :)

nie jestem ani trochę zblazowany może trochę mało szczęśliwy czasem ... dziękuję za troskę i życzę wszystkiego dobrego ... no i poczytności :)

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Czasami człowiek musi inaczej się udusi Uuu ;) wracając do wiersza tak to jest ze spotykają sie choćby na tym forum ludzie z różnym dorobkiem różnymi historiami życia i każdy pisze tak jak umie każdy odkrywa coś na nowo choc choć dla niektórych jest to chleb powszedni lub jakaś prehistoria.

Chyba Różewicz pisał by pomimo to ludzie nigdy nie przestali pisać; )

Opublikowano

Staram się ale jestem za mały i za krótki ... no i do masowej produkcji się nie nadaję :(

Pisze tylko gdy mnie coś porusza przejmuje albo gdy spłynie na mnie wielka trauma.

Pozdrawiam

 

I tak trzymaj Bracie, wszystko jest OK.

Najważniejsze to być sobą.

Pozdrawiam :-)

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

 

niezrozumienie, różnica pokoleń, wychowanie, kultura, stan umysłu,

tak odbieram wiersz i chyba podobnie odbierał Kondrat te panienki.  :)

Aha, a taka rzecz, jak pracowitość, czyli:

wypieszczenie

wymyślenie

w każdym calu wygłaskanie”

to może już przeszłość? Oby nie, pozdrawiam. :)

 

 

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Masz na szczęście klucz do układanki, bo już wiesz i sam piszesz, że jesteś:

 

W poezji, jako formie sztuki, można szukać inspiracji, zabawy, bodźców do wrażeń czy przemyśleń.
Do hurtowni wierszy (jak do sklepu) ludzie wchodzą po produkt dla nich potrzebny. Każdy z nas ma inny cel i potrzeby. 
Gdybyś wiedział, czego Ci brakuje - mógłbyś to realizować (i być szczęśliwy). A tak wg mnie szukasz - co dotknie, co obudzi, co pomoże. 
Starczy psychologizowania. Pisałam o tym, jak zechcesz - podeślę linki. 

 

A tekst całkiem nieźle płynie, choć bym całość może przycięła. 
Pozdrawiam

bb

 

Opublikowano

Wielki plus za temat, bo jest bardzo aktualny i odbieram go osobiście :)

No, ale nad formą można by popracować. Z tym że, jak napisał Marcin - warsztat warsztatem, a wrażliwość wrażliwością.

 

Pozdrawiam :)

Opublikowano

Podoba mi się ten wiersz. Ma śmiałe słówcięciegięcie dla oprawy myśli i zakamuflowany przekaz. Do tego stopnia, że nie wiem czy "wymyślonoch" to literówka "wymyślonych" czy właśnie tak ma być. Choć jeśli tak ma być, to jest to w mojej opinii słabszy punkt bo kaleczy rytm'n'rym pierwszej strofy. No i jeszcze nie wiem na ch*j wsadziłeś Boga w ostatnim wersie? Ojca? Syna? Ducha Świętego? Bo rym przekorny-niesforny jest git i bez 1/3 Trójcy wyskakującej jak diabeł z pudełka.

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @Jacek_Suchowicz Dzień bez słowa jest stracony. Dziękuję  ; )
    • Deszcz… to nie tylko woda z nieba — to wspomnienie czułego szeptu, który spływał po szybie gdy świat milczał.   To palce stukające w parapet jakby chciały powiedzieć: „Nie jesteś sam, słyszysz?”   W nim jest coś dziecinnego — radość biegania boso po kałużach, i coś dojrzałego — łzy nieba, które wie, że czasem trzeba się wypłakać, żeby znów było lżej.   Deszcz jest jak pocałunek, nieoczekiwany, a potrzebny. Czasem lodowaty, czasem ciepły jak Twoje dłonie, gdy przyciągasz mnie bliżej i szepczesz, że nie muszę się bać.   Uwielbiam, gdy przemyka przez włosy, jakby mnie głaskał, gdy nie mam siły prosić o dotyk.   W nim czuję rytm świata, niepowtarzalny, a znajomy — jak nasze serca, gdy idziemy razem bez słów pod jednym płaszczem, a mokniemy oboje.   Bo deszcz… to historia, którą zna tylko skóra. To pamięć bliskości, która nigdy nie przemija.   A gdy pada, słyszę, jak wypowiada moje imię, a może i Twoje — bo w kroplach zawsze jest coś z miłości.
    • Śnić się będą wszystkie Twoje Słabostki Brwi zmarszczy wiosenny wiatr W kolein świata utknięte mądrości  Nie sycą duszy gdy płomień zgasł    Lecz   Kwiat jaśminu nadzieją rozbłyśnie Jak zmartwychwstały z nicości barw Tętno promieni przetnie srebrzyście  ten kamień wzroku co w bezuśmiechu trwał   W końcu się słońca z księżycem zabratnią  Senność nie wskrzeszy upiornych chwil W zgodzie z słabością i w akceptacji  Nićmi złych zmartwień rozprują się dni
    • @Gosława A ja urodziłem się w Toruniu.Pozdrawiam.
    • @Łukasz Jasiński piękny wiersz o gwiazdach.  @Jacek_Suchowicz dziękuję za interesujący komentarz napisany wierszem.  @Arsis zawsze potrafisz idealnie dobrać muzykę do wiersza. Dziękuję. 
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...