Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

odkupiciel

jan_komułzykant
 Udostępnij

Rekomendowane odpowiedzi

jan_komułzykant

jan_komułzykant

Opublikowano
Opublikowano (edytowane)

zadawaj pytania

zadawaj pytania

wciąż je zadawaj

mimo odpowiedzi

 

czego

no i co

jutro też nie

nie nie mam

idź już lepiej

 

nie nie będzie

dlatego że nie

nie rozumiesz

ale ja nie chcę

no i po co mi to

przecież mówię

bo nie chcę i już

nie przeginaj lepiej

 

bo jajco

 

nie masz komu

czego ty chcesz

a dlaczego mnie

weź odejdź stąd

nie nie potrzebuję

mnie nie interesuje

bo jestem szczery

całkowicie spokojny

ale zaraz stąd pójdziesz

 

dobrze

 

pod jednym warunkiem

jutro jak nie przyjdziesz

i potem aż do kolejnych świąt

pamiętaj nie będzie odpuszczone

może też się zdarzyć że i ryj obiję

kiedykolwiek spotkasz mnie na swojej drodze

 

Edytowane przez jan_komułzykant (wyświetl historię edycji)
3
beta_b

beta_b

Opublikowano
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

literówka

 

Jestem ZA. Odbiega od Twojej stylistyki, ale z racji, że ją znam - doceniam zmianę. Dialog w relacji, zamknięte próby komunikacji itp. 

Scenka do wystawienia. Czy już pisłam, że zakładam Twój fanklub?

b

jan_komułzykant

jan_komułzykant

Opublikowano
  • Autor
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

nawet nie wiesz jak jest mi miło, że jesteś "ZA" :)

i że powiedziałaś "scenka", bo na każdy z wersów jest tam gdzieś w ciemności zadane pytanie.

Nie, jeszcze ani razu o tym nie "pisłaś" (to nie złośliwie, ale fajnie wyszło), jednak tego nie rób. Zaraz będzie, że TWA się tu tworzy ;))

Dziękuję za miłe słowa i wskazanie literówki.

Serdecznie pozdrawiam.

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
 Udostępnij
Tematy

  • Ostatnio w Warsztacie

    • CaiusDraxler
      W pułapce Napierały: Taniec z potworem

      Napierała, jak syrena,
      śpiewem wabił ich w sen,
      tańczyli w wirze szczęścia,
      w bajkowym świecie, gdzie brakło trosk.

       

      Lecz kątem oka dostrzegli cienie,
      czarne kształty, które psuły ład.
      Zatrzymać chcieli ten taniec,
      lecz ręce Napierały trzymały ich mocno.

       

      Uśmiech zniknął, twarz się zmieniła,
      demon w jego oczach błysnął złośliwie.
      Jego ręce rosną, oplatają,
      ściskają jak pnącza, nie puszczają.

       

      Wirują wciąż, coraz szybciej,
      kręci się świat, a Napierała nie odpuszcza.
      Demoniczny rechot wypełnia przestrzeń,
      przerażeni, rozumieją, że są w pułapce.

      Nie ma ucieczki, nie ma ratunku,


      tańczą dalej, w ciemność wciągani.
      W tym tańcu nie ma już raju,
      tylko cisza i śmiech Napierały.

       

      @CaiusDraxler To wiersz o wpadnięciu w pułapkę propagandy Napierały i tego konsekwencjach. Zamieszczam szkielet wiersza, który wyjaśnia o co  chodzi.

       

      1.Wprowadzenie do świata Napierały

      Napierała jak syrena – uwodzi ludzi swoją propagandą i opowieściami.

      Zaproszenie do tańca w bajkowym świecie, pełnym radości.

      Wirująca, szczęśliwa atmosfera – błogostan, brak trosk.

       

      2.Pierwsze znaki niepokoju. Odkrywanie prawdy zamaskowanej opowieściami o cudownym świecie.

      Dziwne, czarne kształty dostrzegane kątem oka.

      Rzeczy, które nie pasują do idyllicznego świata.

      Próba przyjrzenia się, ale napotykanie oporu.

       

      3.Próba zatrzymania tańca

      Bohaterowie chcą przerwać taniec, uwolnić się z wpływów, ale Napierała nie puszcza.

      Ręce Napierali stają się coraz mocniejsze, nienaturalne, jak pnącza.

      Napierała zmienia się – uśmiech znika, pojawia się zimny grymas.

       

      4.Przemiana Napierały

      Napierała ujawnia swoją prawdziwą twarz ukrywaną pod maską propagandy,

      Staje się potworem z wieloma rękami, który ściska bohaterów.

      Jego uśmiech zmienia się w demoniczny rechot.

      Bohaterowie czują rosnącą panikę, nie mogą się uwolnić.

       

      5.Zrozumienie pułapki

      Bohaterowie zdają sobie sprawę, że są w pułapce, ale nie ma ucieczki.

      Cała ta sytuacja staje się koszmarem, z którego nie ma wyjścia.

      Napierała trzyma ich wciąż mocno, zmieniając taniec w mroczny, nieodwracalny proces.

      Edytowane przez CaiusDraxler (wyświetl historię edycji)
      0

  • Najczęściej komentowane w ostatnich 7 dniach



×
×
  • Dodaj nową pozycję...