Na nowej drodze

[Maciej_Jackiewicz]

Nie ma już moich Muz 

w króciutkich sukienkach

nie noszę ich już na rękach

za oknem zelżał znowu mróz

 

w głowie nie kłębią się słowa

nie męczy mnie wena od rana

przede mną kartka niezapisana

kończy się z poezją rozmowa

 

osiągnąłem wiek Matuzalema

wyczerpane wszystkie tematy

za oknem zmarznięte kwiaty

żadnych wierszy już nie ma

 

Pegaz wyleciał z popękanej głowy

wracam do zapomnianego świata

nie brakuje mi już niczego

nawet rymów i metafor

 

ale jestem zdrowy

nie potrzebuję żadnego leku

ani porady dobrego lekarza

żaden objaw się nie powtarza

 

bywaj mój największy przyjacielu

 

wspaniały człowieku 

wolno odjeżdżam

na ocalałym torze 

do nieznanego celu

 

widzę podniesiony semafor