Nadzieja

[befana_di_campi]

 

 

„Radość przyjdzie z winogron słodyczą,

Przyjdzie późną jesienią, wieczorem” (Leopold Staff) -

z listopadem 

ciepłym i pachnącym

twoim polarem -

 

Po listowiu przyjdzie

przed śniegiem

zamknięta w rozecie

przełamanych barw -

 

zgniecionej czerwieni

niby kąkol fioletu

sczerniałych lazurów

przydeptanych brązów -

 

Kiedy my

w rozdmuchanym niebie

gdzie twoje kroki

tłumią moje stąpanie

 

po nadobłocznych górach

trzymając się za ręce

wejdziemy do domu 

pod wieczornymi gwiazdami

 

27.10.2011

[Oxyvia]

Piękne i baśniowe. Jak u Gałczyńskiego (mojego ukochanego poety).

Mam tylko uwagę formalną, jeśli można: wiersz zaczyna się rytmicznie i rymowanie, a od pewnego momentu rymy znikają. To niekonsekwencja artystyczna. Może cały zrymować i zrytmizować? nie jak katarynkę, nie jak piosenkę, ale lekko - jak rytmiczny wiersz wolny?

Np. tu na końcu uparcie czyta mi się "traw", bo się rymują i pasują do treści, więc aż się prosi:

 

Po listowiu przyjdzie

przed śniegiem

zamknięta w rozecie

przełamanych barw -

 

zgniecionej czerwieni

niby kąkol fioletu

sczerniałych lazurów

przydeptanych traw -

 

Wcześniej jest daleki rym: w rozecie - fioletu. Gdyby jeszcze zmienić "czerwieni" na "czerwień", byłby rym ze "śniegiem".

I tak dalej. Naprawdę byłoby znacznie lepiej dla wiersza.

Ale i tak bardzo mi się podoba.

[befana_di_campi]

Hmmm, propozycja słuszna i pewnie bym posłuchała, gdyby nie był to mój opisany w wierszu sen :) A tam nie było traw, ale w najrozmaitszych odcieniach brązów - trotuar-klepisko.

Podróż do nieba wywołał mój zawrót głowy; zapach, to Pawłowego polaru świeża woń halnego wiatru, która wtargnęła przez uchylone okno do mojej sypialni, wcześniej bowiem - rączka w rączkę - tuptaliśmy po gotyckiej katedrze przy zgaszonych zachodem słońca, witrażach :)

 

Bardzo serdecznie :)))

[Oxyvia]

Rozumiem.

Ale utwór artystyczny nie musi być wierny rzeczywistości, która go zainspirowała. Musi natomiast być artystyczny i uniwersalny (zrozumiały dla każdego).

Rozumiem przywiązanie do pięknego snu. Ale wiersz to wiersz, a nie sen.

Może jednak to jeszcze przemyślisz?

 

Serdeczności, Befano. :)

[befana_di_campi]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Zacytuję od siebie i za siebie słowami Pawła Hertza [przeklejone z Portalu "pp"]:

 

"Myślę, że nie należy młodym poetom dawać jakichkolwiek rad czy wskazówek. Szkoły poezji to albo szaleństwo, albo maniactwo [pogrubione - abirecka]. Byli tacy, co powiadali adeptom: najmniej słów. A ci temu wierzyli, ufając owym magom, których największą troską było [...] aby "w ruch puścić statyczne obrazy" [Cz. Miłosz]. Trzeba, aby w wierszu było tyle słów, ile ich tam być powinno. Trzeba idąc między krajobrazami świata, wiedzieć, że one pozostaną, kiedy nas już nie będzie i że to właśnie ich nieruchomość jest ostoją wszelkiej pamięci i wszelkiego ładu, czyli wszelkiej poezji. Inaczej nic się w wierszach nie ostoi, zgaśnie w nich światło, ulotni się woń, ścichnie dźwięk [...]"

W: Paweł Hertz: Miary i wagi. Warszawa 1978. - s.87

dlatego nigdy nie zmieniam niczego, co stanowi integralną część mojego „ja” ...
 

:)

 

 

 

Edytowane 19 Stycznia 2018 przez befana_di_campi (wyświetl historię edycji)

[Justyna Adamczewska]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Befano kolorystyka w wierszu ciekawa. Obraz utkany ze słów. Szczęśliwi "bohaterowie " - uzupełniją się, jednocześnie zachowują swoją integralność. Pozdrawiam J. :)))

[befana_di_campi]

:)

[Annie]

Bardzo ładny obraz, jeszcze w połączeniu ze Staffem

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

To mnie zatrzymało - ładne

Fajna pointa

Pozdr :)

[befana_di_campi]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

:)))

[Oxyvia]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Ha ha! Rozumiem. To Twój wiersz i oczywiście masz prawo go pisać tak, jak sama chcesz, a ja szanuję to prawo.

Mam inne poglądy na poezję czy w ogóle sztukę niż przytoczony pan Hertz (o ile go dobrze rozumiem, bo pisze tu metaforami, nie wprost). Ja często zmieniam i poprawiam moje wiersze. Często też zmieniam i poprawiam samą siebie, moje JA i jego integralne części - pracuję nad sobą ustawicznie. :) Ale to już moja sprawa.

Napisałam, że wiersz i tak mi się podoba. :)

Serdeczności.

Edytowane 20 Stycznia 2018 przez Oxyvia (wyświetl historię edycji)

[Damien_Dam]

Jak Kiść grono owszem ma wiele,

Listopadowe noce w mroźnym Ciele, 

Śnieg bielą zatrwoni gamę, 

Gdy Kolor ujrzy Piękną Damę,

Pomniki dłutem rąbano wielce, 

Lazur niebieskim w podzięce, 

Toż w nasadzie bliskości,

Tak jak Gwiazdy uczą Miłości

 

Piękna, aczkolwiek niespełniona. Romans? Mezalians? Czy Wielkie Słowo? Pozdrawiam. Na nowo.

Edytowane 21 Stycznia 2018 przez Damien_Dam (wyświetl historię edycji)

[befana_di_campi]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Oxyvio,

 

z całym szacunkiem dla Ciebie i do Ciebie, jednak staraj się nie pisać z taką dezynwolturą o zjawiskach i dziełach literackich. Z tego, co zauważyłam jest to Twoja trzecia - oczywiście pod moimi tekstami  - pewna niedoróbka, kiedy nie sprawdzisz, a później podajesz jako oczywistą oczywistość.

Widzisz moja Droga, ale ja tam gdzie pracowałam byłam nazywana żartobliwie "Brockhausówą" [to od encyklopedii] i "jasnowidzącą" [zdarza mi się czytać czyjeś - wbrew mojej woli - myśli].

Najpierw zacznijmy od Twoich "błędów"

a)"Nelly Sachs nie chorowała na schizofrenię",

b) "Tuwim jest autorem "Wysokich drzew" [wiersza]",

c) teraz moja "Nadzieja", która Twoim zdaniem, powinna być pod względem formalnym skorygowana,

d) i na koniec - wszystko wskazuje mi na to - że nie wiesz, kim była żydowska zresztą Rodzina Hertzów [a Twój Szarobury zarzuca mi wyssany ze swojego pazura antysemityzm!] a z tej Rodziny: mój Nauczyciel i wzór literackiej polszczyzny Pan Paweł Hertz:

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

I to pisze polonistka, redaktor(ka), nauczycielka, bibliotekarka?

Twoja bowiem twórczość oraz Twoje życie nie są tożsame z moim pisaniem, i co ważniejsze z moją niezłomną wiarą w obcowanie świętych. Moje z nimi, zaś ich ze mną.

Szczerze żałuję, iż pod tym względem tak bardzo różnimy się od siebie :(

 

[Oxyvia]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Nie zauważyłam w moim podejściu dezynwoltury i nie poczuwa, się do tego zarzutu. Uważam, że forum jest po to, by dyskutować o poezji - i ja to robię. Zupełnie po prostu.

Nie staram się też nikomu narzucać na siłę moich poglądów (ani na wiersz, ani na poezję ogólnie, ani na świat cały) i nie obrażam się, jeśli ktoś ma inne.

Dlatego też jestem zaskoczona, że Cię uraziłam.

Fiu fiu! :)))

Mnie się też zdarza. Chyba każdemu człowiekowi, który obserwuje siebie i innych. (Mnie z kolei niektórzy mówią: "Ciebie trzeba się bać! Ty czytasz w ludzkich myślach!" :)))

Nie wiem, skąd Twój wniosek, że nie mam pojęcia, kim był pan Paweł Hertz?

Wiersz "Wysokie drzewa" z całą pewnością jest Staffa, a nie Tuwima.

Co do Nellly Sachs, nie upierałam się, że nie chorowała na schizofrenię i napisałam przecież, że nie interesowałam się nią tak dogłębnie jak Ty, więc mogę się mylić w faktach z jej życia. Tutaj opieram swoją wiedzę wyłącznie na krótkich opracowaniach i artykułach encyklopedycznych, gdzie autorzy piszą tylko, iż Sachs przeżyła poważne załamanie nerwowe i leczono ją przez 3 lata w szpitalu psychiatrycznym. Ani słowa o schizofrenii...

Nigdy nie twierdziłam, że zjadłam wszystkie rozumy, Befano. Wielu rzeczy nie wiem, podobnie jak każdy człowiek. I nawet jako "polonistka, redaktor(ka), nauczycielka, bibliotekarka" (tak!) nie muszę ani nie mogę wszystkiego wiedzieć, i nie pretenduję do roli wyroczni.

Oczywiście. Przecież właśnie to napisałam w moim ostatnim poście do Ciebie - mam tego świadomość, to Twój wiersz i ja szanuję Twój sposób napisania go, nawet jeśli sama napisałabym go nieco inaczej.

Ja nie żałuję, bo właśnie różnice między ludźmi i w ogóle różnorodność świata jest dla mnie fascynująca. :) Rozmowa z kimś różnym ode mnie jest dla mnie znacznie ciekawsza i otwierająca dużo szersze horyzonty niż rozmowa z kimś, z kim zgadzam się w temacie do do joty. :)

A wiersz - nawet jeśli jest o kimś/czymś świętym - to przecież jest jednak wierszem, a nie owym świętym (czymś lub kimś). Jest wierszem - artystycznym echem jakiegoś wewnętrznego przeżycia. I nie utożsamiam żadnych wierszy ze świętymi, nawet z przeżyciami religijnymi - wiersze mogę być tylko echem tych przeżyć, literackim odbiciem, a nie samym przeżyciem czy uczuciem.

Przepraszam, że znów ośmielam się wyrażać tu własne poglądy. Ale naprawdę nie staram się ich narzucać Tobie ani Cię nimi urazić, a tylko je wyrazić - nic ponadto. :)

[azk]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Ani na avatary

[befana_di_campi]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

To dotyczy aby wiersza?