Merci Le petit

[Luule]

''Wszyscy dorośli byli kiedyś dziećmi,

ale niewielu z nich pamięta o tym''

 

Co byś dziś powiedział

po latach

ukrytej przed nami dorosłości

Ciekawe

 

Często mam w głowie

Twoje z Antonim rozmowy

I to one wciąż tlą

ogień dziecka na moim olimpie

 

Choć dziś już wiem

że jeśli już tęsknić - to nie za Tobą

a tym, co w Twe usta

swoje myśli włożył

 

Nie czuj się zdradzonym

Wiesz, mam swoje lata

Ale wciąż chcę

widzieć słonie zamiast kapeluszy

 

Zostałeś, lecz fatamorganą

po której w dłoni jeszcze

wilgotny piasek

Nadzieją dla spękanych warg

 

Hej, i wiesz co?

Też mam swoją Różę

Jej płatki jasnozłote

Dziś skończyła dwa i pół roku

 

A ja muszę być hybrydą

O głowie rodzica

i dziecięcym sercu

Nie tylko dla niej

 

(Dziękuję. Dzięki Tobie)

 

Edytowane 1 Stycznia 2018 przez Luule (wyświetl historię edycji)

[befana_di_campi]

Niespokojny ten wiersz a przecież taki czarujący :)

 

Serdecznie :)))

[egzegeta]

Z przyjemnością przeczytałem;

aha i 2 razy (słownie: dwa) :)

Dziękuję i pozdrawiam

[Jacek_Suchowicz]

fajne

tylko słowo hybryda jakoś mi nie pasuje do całości

 

świat w oczach dziecka jest nieskończony

z czasem bariery tworzy w nim życie

stawiając miasta ulice domy

i tylko różę kochamy skrycie

 

Pozdrawiam

 

 

[Luule]

Dziękuję za 'obytrzy' miłe opinie. Co do hybrydy, to może nie brzmi ładnie, ale pasuje mi do tego, co chciałam powiedzieć, połączyć. Właśnie, świat dziecka jest nieskończony ale też bardziej przejrzysty. Chciałabym pamiętać wszystkie zastrzeżenia do tych niby mądrzejszych dorosłych, jakie miałam za dziecka - aby nie popełniać tych samych błędów. Dziecko jest często bliżej prawdy, tak naturalnie, ale jest za małe by to wszystko przerobić, i tu jest potrzebny wiek, doświadczenie. Pozdrawiam:)