Historia edycji

Zaśnij przy makówkowych śpiewach, Niech sen się rozsypie miękko, Na niebie już księżyc ziewa, Przez okno zagląda sielsko.   Tu mak czerwienią się mieni, Stary płot piersią podpiera I strzeże twojego domu Przed zmorą, co poniewiera.   Tą, która pcha się od progu, By ciepło ognia ugasić, Zły urok rzucić na szczęście I szczery uśmiech zastraszyć.   Sypnij ziarenkiem pod progi Z wierzeniem, że zło ominie I nie zawładnie twym domem W nocnej, ciemnej godzinie.   Pogubią się w rachowaniu Jędzyny i wiedźmy z drogi, Gdy makową płodnością Rzucisz im prosto pod nogi.   Zaśnij przy makówkowych śpiewach, Niech sen się rozsypie miękko, Na niebie już księżyc ziewa, Przez okno zagląda sielsko.

@degatoja Klimatycznie. Z goździkiem jeszcze nie piłam, muszę spróbować.

@RomaPrawda, też się czuję bardziej pisana niż żywa, pozdrawiam :)

Być zadowolonym  z tego, co się ma, bo zawsze może być gorzej. Prawdę mówiąc, ta tajemnica jest wielka. 

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Witam - ja też lubię  - dzięki  za czytanie -                                                                             Pzdr.  Witam -    Witam - miło że zajrzałaś - dziękuje serdecznie -                                                                                          Pzdr.uśmiechem. Witaj - miło że ładnie - cieszy mnie  - dziękuje -                                                                                        Pzdr.serdecznie. Witam - fajnie że sympatyczna - poprawiłem - dzięki za kolejne czytanie -                                                                                                            Pzdr. Witaj - dziękuje za ten uśmiech i czytanie -                                                                               Pzdr.jesiennie. Witam - tak było oby nigdy więcej -  miło że czytasz - dziękuje -                                                                                                      Pzdr.serdecznie.