Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

przemyślenie

bazyl_prost
 Udostępnij

Rekomendowane odpowiedzi

Krzysic4 czarno bialym

Krzysic4 czarno bialym

Opublikowano
Opublikowano

A mi się podobają te orty.

Gdyby nie to, że Bazyl jest wprawnym poetą też zwrociłbym uwagę by poprawić błędy, ale w odbiorze tego wiersza mi to nie przeszkadza, ponieważ dzieki nim można wyczuć (fałsz błąd zaprzeczenie) słów danego wersu.

Sam stosuje ten sposób by pokazać właśnie brzydotę głupotę lub fałsz jedynie pogrubiam same słowa by było wiadomo, że jest to celowy zabieg. Ale chyba wprawny zna ortografię i nie musi czegoś takiego robić.

 

befana_di_campi

befana_di_campi

Opublikowano
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Proszę bardzo, wszystko jest do podobania. W prywatnych mailach albo własnych (i za własne pieniądze, wydanych publikacjach), ale nie na literackich Portalach, gdzie mamy się podobno uczyć?

Natomiast to, czy jest ktoś "wprawny" lub nie, na dodatek "poeta" to do skromnej b_d_c osobliwie nie przemawia ;) Ma ona bowiem własne zdanie i tą opinią się według osobistego kompasu, kieruje.  

1
Krzysic4 czarno bialym

Krzysic4 czarno bialym

Opublikowano
Opublikowano (edytowane)

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

I tak powinno być :) 

W prozie też czasem pisarze jak choćby wielki grafoman (jak sam siebie nazywa) A.Pilipiuk pisze z błędami by np podkreślić, że ktoś sepleni. Ostatnio ułożyłem krótki eksperyment "Fenomen", w którym jedynie pierwsza i ostatnia litera w słowie jest na swoim miejscu, a  mózg potrafi odczytać poprawnie słowa i czytać płynnie wersy.

Uwielbiam język polski ale lubię też przemyślane błędy. 

Ale trudno dyskutować o gustach ;)

Edytowane przez Marcin Krzysica (wyświetl historię edycji)
1

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
 Udostępnij
Tematy


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Waldemar_Talar_Talar
      ***

      Przez Waldemar_Talar_Talar · Opublikowano

      Witam - piękny wiersz Katarzyno - dawno cię tu nie było - więc się cieszę -                                                                                                               Pzdr.serdecznie.
    • Manek
      Znane mi oczy

      Przez Manek · Opublikowano

      Na początku pomyślałem, że będzie banał, zakończenie jednak zakręca wierszem w przeciwną stronę. Ciekawa konstrukcja. Pozdrawiam
    • Waldemar_Talar_Talar
      Kto raz ją zrozumie zawsze doń wróci

      Przez Waldemar_Talar_Talar · Opublikowano

      Lubię obcować z ciszą bo jest jak cień który nauczył się milczeć   Jest zawsze szczera nie marudzi spokojna grzechem nie kusi   Cisza jest jak poezja kto raz ją zrozumie zawsze doń wróci    Cisza to lek który nigdy nie boli jest jak sen który cieszy   Cisza to prawda o życiu nie raz potrzebuje zrozumienia   Cisza to ważne ogniwo w  otaczającym nasz świecie nie hałasuje
    • Stukacz
      on i ona

      Przez Stukacz · Opublikowano

      mówi on:   w twoich ramionach roztarte marzenia myślami zabite, gdy serca nie słuchasz w śnie kruchym przemierzasz złudzenia i cierpisz, i pragniesz – ledwie oddychasz   nie twoja wina, za dużo miłości dla kruchej duszy, wątłego serca tak chciałem jak ludzie prości za mało czasu, zabrakło miejsca   za późno, by cofnąć wskazówki zegara tak być musiało, nikt nie jest winny cóż, że taka miłość, że taka para któż by pomyślał, któż mógłby inny   tak bardzo chcę być dzisiaj przy tobie lecz stopy innymi chodzą ścieżkami odpoczniemy w spokoju w głębokim grobie żegnam cię dzisiaj gorzkimi łzami   mówi ona:   cóż, gdy nie mogłam, kochałam skrycie za dużo chciałeś, ja taka młoda przede mną i tobą otwiera się życie zapomnij, lepsza czeka cię przygoda   przeznaczenie i tak niech zostanie nie cierpię, mylisz się mój miły cokolwiek zrobisz, cokolwiek się stanie – los, a los mój kochany bardzo zawiły   zapomnij, tysiąc powtarzam razy nie słuchasz – że będziesz, obiecałeś plączesz myśli, plączesz wyrazy mówiłam do ciebie – nie słuchałeś   mówi on:   nie zapomnę choćby świat runął tak trudno żyć wciąż myśląc o tobie moja miłość – moją dumą nie zapomnę i w głębokim grobie   mówi ona:   zapomnij, ostateczne rzucam słowo czas nasz to przeszłość, wspomnienie przyszłość barwą płynie kolorową zapomnij, niech nie dręczy cię sumienie
    • Wiechu J. K.
      śnieg śnieg śnieg!

      Przez Wiechu J. K. · Opublikowano

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      @iwonaroma Odpuść sobie tą tęsknotę, ludzki los bywa różny i z czasem można się do wszystkiego przyzwyczaić.  ;)

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...