Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

uwielbiał domowe wypieki

i wino własnej roboty

a w wolnym czasie chodził na ryby

 

słowem prowadził zdrowy tryb życia

 

można go było spotkać nad wodą

z deską surfingową

albo podczas joggingu

 

podczas którego uśmiechał się do ludzi

 

co ważne dbał nie tyle o ciało

co ducha

 

Opublikowano

Chorych leczył ręką i błotem

oraz wiarą że w niebie jest lepiej

chociaż był On człowiekiem i Bogiem

skończył marnie to wszyscy wiecie

 

                                                                                                                      pozdrawiam

Opublikowano (edytowane)

Ja też widziałem Chrystusa
Jak po bulwarze na rolkach śmigał
I ludzi twarze gdy się uśmiechał
I z przechodniami witał

Ja też widziałem Chrystusa
w Tesco przy kasie przepuszczał Panią
Ona trzy rzeczy miała do kasy
On marzeniami wypchany wózek

Dobrze go widzieć w drugim człowieku
bo jakoś lżej się robi na duszy
i obojętność dnia codziennego
jak kropla wody kamień kruszy 
 

 

Bardzo mi się podoba twój wiersz :) luźno i z uśmiechem pozdrawiam :)

Edytowane przez Marcin_Krzysica (wyświetl historię edycji)
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

 

Dziękuję za tak obszerny komentarz. Może dlatego miał boską naturę, bo stał się idealnym człowiekiem? Ponoć został wybrany, a może sam się wybrał? Z tym Papieżem to się uśmiałem, a co do joggingu to chciałem jakoś podkreślić, że trochę się nachodził :). Oczywiście zajrzałem na linka, niektóre tezy ciekawe, jeszcze inne dziwne, ale znalazły się też zabawne, chory psychicznie :).

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @Annna2 Twój wiersz jest jak spacer po impresjonistycznym obrazie - pełen światła, koloru, ruchu. Chcesz znaleźć kogoś w pięknie świata, jakby natura mogła stać się szyfrem, kodem prowadzącym do utraconej obecności. Urzeka mnie bogactwo obrazów: "ptasi witraż", "reliefu rzęs sosny kantaty", "sznur chmur jak białe pieluchy". Jakby nadmiar piękna miał zagłuszyć ból, a przecież ból ten wciąż przebija w pytaniu - "Czy wietrzny pielgrzym to zrozumie?" Piękna jest ta melancholijna końcówka - "niwa bezkresna lnem szyć nie umie". Jest w tym pogodzenie - że nawet natura, tak hojna w pięknie, nie może zszyć tego, co rozdarła strata. Piękny!
    • @Migrena Druzgocący wiersz - głos porzuconego zwierzęcia, psa. Wersy takie jak -"Byłem wierny - pachniałem twoimi rękami", "znałem każdy cień twojego głosu", "nie wołasz mnie już po imieniu" są pełne bezwarunkowej miłości i lojalności, która zderza się z niezrozumiałym okrucieństwem porzucenia. Tytułowe "Nie wiem, dlaczego" staje się krzykiem niewinności wobec zdrady. Piękne obrazy i metafory, nawet drut "zasyczał". "A we mnie rosła cisza - jak w drzewie, które uczy się oddychać w ciemności". - To przejmujący obraz powolnego umierania, rezygnacji i wtapiania się w obojętną naturę. Twój wiersz jest bolesną emocją ubraną w precyzyjne obrazy. Ostatnie wersy łamią serce. Piękny ale boli.
    • @viola arvensis Spodobało się. Poważniej. Smutniej. Dosadniej. Mniej landrynkowo. I też ekstra :) Choć u Ciebie i to jest chyba największa miara Twoich wierszy występuje niekiedy ta przepiękna lekkość słowa jakby taka wypracowana, bo pracowałaś nad tym, łatwość pisania wierszy :) Nie jestem już pewien czy to wzajemne chwalenie się na forum jest aż tak potrzebne, niezbędne, wzrastające ale Ciebie akurat naprawdę mam za Poetkę :)
    • @huzarc Bardzo dziękuję.
    • @infelia Takie wyzwiska się długo pamięta.  Ale żeby tak samemu do siebie?  Też tak miewam, wtedy mówię do siebie po nazwisku, wiesz, żeby doprowadzić się do względnego porządku. Zostało mi to z dziecięcych czasów. Jak nauczyciel mówił do mnie po imieniu - wiedziałam, że mnie lubi  - jak po nazwisku - o, chyba będzie gorzej. 
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...