Krzyk

[Gavin]

Dzisiejszy dzień będzie dniem krzyku
dniem bólu, radości,
tęsknoty, ucieczki,
narodzin, zachwytu,
rozkoszy, i śmierci.
.
W syryjskim szpitalu urodzi się dziecko
i krzycząc przypomni o biegu historii,
i o tym, że ludzie się nienawidzą,
choć wokół nich, blisko, są nowi ludzie.

W paryskiej dzielnicy spotkają się oni
i chociaż nigdy się nie widzieli,
poczują ogień, a potem wejdą 
do jego mieszkania po krzyk rozkoszy.

I dziecko krzyknie na swoją mamę,
gdzieś w Ameryce, w galerii handlowej,
bo mama nie chce wydawać pieniędzy
na rzeczy głupie, nie po to tu przyszła.

W Darfurze kolejna młoda kobieta
głucho zakrzyknie pod dłonią oprawcy.
Nie ma już siły, NIE MA JUŻ SIŁY,
by być gwałconą jakby Bóg nie istniał.

Na polnej drodze, prowadząc rower,
umrze poeta nieznany nikomu.
I nikt, i nikt, I NIKT się nie dowie,
że pisał wiersze, choć nie miał komu.

Dzisiejszy dzień będzie dniem normalnym.

Edytowane 18 Czerwca 2017 przez Gavin (wyświetl historię edycji)