Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Kim jest ta pani w starym berecie
z której się śmieją w telewizorze
panowie w krawatach za duże pieniądze,
z białymi zębami i puklami z jedwabiu?

Czy powiedziała coś przewrotnego
prosto w kamerę machając dłońmi,
na których bruzdy, jak Wisła i Odra,
skrywają sekrety czarno-białych czasów?

Kim są ci ludzie, którzy bez namysłu
wiozą na śmietnik całe pokolenie
babć, dziadków, starców też chcących wykrzyczeć
manifest ostatnich lat swojego bycia?

Kim jest ta pani w starym berecie,
idąca z torbą przez deszcz po zmroku
ze spuszczonymi na bruk oczami?
To czyjaś mama, to krew jak ma własna.

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Ten wiersz to taki kubeł zimnej wody na głowy wyznawców kultu młodości

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

To czyjaś matka, to krew jak nasza własna! - może nie brzmi miękko jak  czyjaś mama i krew jak ma własna tylko twardo, surowo jak stuknięcie ręką w stół.

I ja  tak zakończyłabym ten wiersz,  gdyby był mój :)

Edytowane przez czytacz (wyświetl historię edycji)
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

I dlatego napisałam - gdyby był mój  :)

Nie przekonywałabym że to dla mnie ważne, bo to jak moja krew ale odwołałabym się do wszystkich - ważne bo jak nasza własna. Powinno być ważne nie tylko dla mnie ale dla wszystkich innych - oczywiście moim zdaniem :)

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Na pewno myślę tak jak Ty, należy szanować ludzi starszych z wielu powodów - dali nam życie, wychowali,wykształcili nie rzadko poświęcając swoje życie tylko i wyłącznie zapewnieniu nam dobrego startu. Traktowanie ich w taki sposób jak przedstawiłeś jest co najmniej nie na miejscu.

Jedyne w czym się z Tobą nie zgadzam (a i to za dużo powiedziane)  to sposób w jaki podkreśliłabym przekaz  by był mocniejszy a wers ostatni  był przysłowiową kropka nad "i".

Nie obawiaj się, nie zamierzam przyswajać sobie Twojego wiersza ;)

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Chyba nie byłem wtedy w nastroju do uderzania w stół. 
Chyba byłem przepełniony rezygnacją i rozczarowany tym, jak bardzo można nienawidzić kogoś za inne poglądy, inny wygląd, etc.
Nie miałem i nadal nie mam ambicji, żeby mówic ludziom, jacy mają być. Mam tylko ambicję, żeby nigdy nie zostać bezrefleksyjnym głąbem. 

Edytowane przez Gavin (wyświetl historię edycji)
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @Wewnętrzny Odgłos patrzysz na duchowość z naszego punktu widzenia, cywilizowanego i w dodatku chrześcijańskiego świata, tak jest z reguły czemu się dziwić nie za bardzo można , ponieważ zostaliśmy tak sformułowanie, przez to , że tu się urodziliśmy i wychowaliśmy, to tak patrząc ogólnie. Nie można tamtym ludziom odmawiać duchowości , ona jest po prostu inna, a czasem i nie , bo też wierzą w siłę wyższą i oddają jej cześć, może są też bliżsi natury niż my. Kiedyś jakąś Murzynka z Kenii wypowiadała się, że była zdziwiona gdy usłyszała o sobie, że jest z biednego zacofanego kraju, bo ona tego zupełnie nie czuła i czuła się w rodzinnej wiosce bardzo szczęśliwa mieszkając rzeczywiście w lepiance. Nie była nigdy głodna i nie czuła się niekochana. A Ty np. dowiadując się co nie daj Boże ,

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      że jesteś ciężko chory, myślisz tylko o przetrwaniu, tracisz całą duchowość, czy może wręcz przeciwnie właśnie wtedy zwracasz się do Boga lub zaczynasz dostrzegać inne sprawy?  Kredens pozdrawia 
    • człowiek kocha jest kochany po czasie się przyzwyczaja i nazywa to miłością   tak tak moi mili nie można owijać w bawełnę - to fakt na tym to uczucie polega   nie ma czego się wstydzić  wierność to coś pięknego trzeba ją pielęgnować   podlewać ją  uśmiechem  by dotrwała aż do końca
    • kiedy klepią cię po plecach błyskając perłowym uśmiechem nie zapadaj w dywan po kostki bo obudzisz się w betonowych butach
    • @Leszczym tym bardziej godne uznania:))
    • gore! gore! ludzie jacyś nerwowi biegają krzyczą biegają porządek spraw przestawiają   pomarańczowy król rzucił bierki!   patchworkowej lalce puściły szwy   na pustyni grają w dwukolorowe kości pod wieżą tango znaki zapytania napięte tętnice oczy powypadały na podłogę pełzają po puszystych dywanach wyznaczają nierealne azymuty mineralny chłopiec zaś liczy palce - jakby było ich za mało wejdzie na górę tygrysa uklęknie po trupioblade obietnice   wszyscy zdumieni w tej wiosce a przecież toflerem jadą po limbicznym ćwierkają ćwierkają przestawiają wajchy mentalne zwrotnice rakiety odpalają zapomniane już historie   gdzieniegdzie jeszcze jeszcze nicholson po swojemu wyszedł z cienia bez pośpiechu nie uniósł topora szelmowski uśmiech wyznacza lot nad gniazdem przepowiednie czerwonych korytarzy   wolałbym być teraz w overlook zamknięty w przewidywalnym szaleństwie   jest zimno mróz szkli policzki składa usta w linijkę   wzdłuż drogi szpaler chudych drzew w lśniących oficerkach po sęki doczekają się - zasalutują spalonymi kikutami na cześć liści targanych wiatrem   daleko w polu   klęczą dzieci   przezroczyste dłonie ściskają kawałki asfaltu
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...