Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano (edytowane)

A co jeżeli jesteśmy

wszystkimi możliwościami 

zaistnienia życia jednocześnie :

 

sąsiadem z naprzeciwka

i Masajem z Kenii

kloszardem na ulicy,

i delfinem w oceanie.

 

Co, jeżeli nasz duch przyjął

te różne  formy żeby doświadczać

życia w nieskończonych  jego przejawach,

 

jeżeli patrząc w oczy im wszystkim

widzę  w tej chwili  siebie .

Uśmiecham  się do gwiazd.

Mam całą wieczność 

by  poznać wszystkie swoje lustra 

 

Edytowane przez Annie_M (wyświetl historię edycji)
Opublikowano

Bardzo blisko poglądów Pierre Teilhard de Chardin filozof>>>> My - ludzie ( w warstwie niematerialnej) zawarci w zbiór wszystkich idei, rozlani na kulę jak doza płynu, który znów zbierze się po przeciwnej stronie kuli na końcu świata. Całą warstwę materialną dodano nam byśmy uzyskali lepkość i po tej kuli spływali-toczyli się. oddalając i zbliżając się do siebie.. (Przepraszam za być może nieudolną skrótową interpretację jego myśli) 

Wiersz,- ciekawe spojrzenie na nasze wnętrze. Pozdrawiam i dziękuję za powód do dywagacji

 

Opublikowano

Ciekawy wiersz, interesujące rozważania.

Różne są poglądy na ten temat, czym jesteśmy i czym w ogóle jest życie. Nie wiadomo tego i pewnie nigdy się nie dowiemy. Bo gdybyśmy się dowiedzieli, to byłby to już kres wszelkiej cywilizacji. Zapewne.

Ale rozmyślania na ten temat zawsze są ciekawe i rozwijające. :)

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Wiersz to fikcja literacka, a bohaterka jest wytworem wyobraźni autora. Dagma wjeżdża na plażę jak różowy meteor z kosmosu absurdu. Galoty w rozmiarze 5xl – balony wypełnione własnym chichotem, pękające od ego. Brzuch obwisły – ścierka po pożarze lasu, odciski – arbuzy z pieczątką „Ja tu rządzę!”. Włosy tłuste jak sos z kebaba, oczy – reflektory z galerii narcyzmu, oślepiają turystów i ich rozsądek. Uśmiech – plaster na dziurę po bombie atomowej, śmiech – dzwon z puszek po frytkach, rozbrzmiewający echem: „Ja jestem piękna!”. Każdy krok – procesja własnej chwały, każdy ruch – katastrofa logiki i smutku. Piasek przykleja się do jej nóg jak wyznawcy, galoty wirują jak sztandary w tornado ego. Turysta mruga – już nosi znak: „Wyznawca Dagmy – numer 3478”. Ręczniki padają, parasolki biją pokłony. Jej oddech – burza, która miesza lody z solą i piaskiem. Śmiech i strach płyną w łzach turystów. Słońce ugina się, chowa za chmurą, wiatr tańczy w rytmie jej triumfu. Stopy – walce czołgów próżności, zgniatają muszelki – trofea absurdu. Brzuch – trampolina pychy, odbija promienie słońca, które krzyczą: „To nie fizyka, to Dagma!”. Głos – megafon z lunaparku, słowa – kolejki górskie wykolejone w umysły, zostawiają popcorn strachu i watę cukrową rozpaczy. Cień – nadmuchiwany zamek pychy, połyka wiaderka i zamki z piasku. Śmiech – tsunami z butelek po oranżadzie, porywa leżaki i zdrowy rozsądek. A jej wiersze – jak instrukcje obsługi tostera pisane przez chomika po trzech piwach, bełkot, który udaje natchnienie. Każda linia życia – kazanie o niej samej, każda chwila – selfie z własnym ego, bo Międzyzdroje nie znają innej boskości. Galoty – różowe tornado idiotyzmu, brzuch – katedra egocentryzmu, odciski – medale wojen z rozumem. A ona – kapłanka, przewodniczka sekty, bogini absurdu – triumfuje… Triumfuje jak ponton w kształcie banana, dryfujący po kałuży własnych łez, jak królowa disco polo na weselu świerszczy, jak cesarz kartonowych pudeł, który mianuje siebie papieżem galot. Plaża drży, słońce mdleje, a cała jej chwała pęka jak balon z kisielem – rozchlapywany w krzykliwe konfetti idiotyzmu, które już nikt nie chce zbierać, bo śmierdzi kebabowym sosem i przegraną w plażowej loterii.  
    • @Annna2 Dziękuję Annno.
    • W moim mieście szukają chętnego na stanowisko operatora sceny do teatru. Może chciałbyś spróbować? Troszkę wyzwania w sposobie inscenizacji Twojej sztuki, ale kto wie, kto wie . Pzdr

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

       
    • @Bożena De-Tre Gdyby chociaż nasze... ale to moje myślenie, mniej więcej tylko połowa tak mysli
    • W nas jest energia. Energetyczny stał się tomik…  
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...