Kamień z marmuru.

[GreD]

Kamień z marmuru. 

 

Odszedł nie patrząc już w dzieje własnego życia,

lecz serce jego boleścią krwawi gdy,

popatruje niewinnie w zwierciadła

lufcik w którym poniekąd

powiela się  sylwetka ciała.

Patrzy, patrzy śledząc własne

ogniska oczu jednaką głębinę  ducha,

tchnienia  żarliwego ego.

Twarz wysmukła bezkrwista

pstrzy lśniąc w świetle porywu płomienia

świec topniejących przy odpływie czasu.

Wargi rozwarte jak gdyby,

ciężył język spragniony słowa.

Milczenie przejawia  się wspomnieniem umysłu,

a obrazy błysną nieprzezwyciężone

płoche, dzikie, szare jak myszy po kontach.

 Aż w końcu unosi dłoń ku lustra i palcem

wskazującym dotyka nosa upewniając się 

czy nie stoi po drugiej stronie,

zwierciadła na którym datę śmierci naznaczył 

czas. Naznaczył ku kamieniowi nagrobnemu,

mogiły którą, ujrzał za plecami.

 

 

GreD.

Edytowane 20 Maja 2017 przez GreD (wyświetl historię edycji)