Chirurgia

[Maciej_Jackiewicz]

wkłuwają się igłą niepamięci
prosto aż do serca
krople 
elektrolitów drążą duszę

świat w tomografie się kręci
rezonans gra scherza
pomocy 
ja przeżyć muszę

podają antybiotyku pół tabletki
najdłuższe w życiu chwile
jest jeszcze tutaj wciąż
ale już inny

od łez mokre pomięte serwetki
krwi popłynęło z rany tyle
tylko 
fartuch 
wciąż biały i niewinny

łapczywie suchymi ustami łyka tlen
odpływa na moment w nicości
zapada ponownie w sen
połamane 
na nowo kości

kiedy się obudzi
uśmiechnie się do świata
jutro rano
wróci do ludzi
którzy będą mieli za sobą

jeszcze jedną noc nieprzespaną
...