Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

CWANIACZEK

Patrycja_Jaromin
 Udostępnij

Rekomendowane odpowiedzi

Patrycja_Jaromin

Patrycja_Jaromin

Opublikowano
  • Autor
Opublikowano


Uderza mnie natchnienie
jak piorun ziemię
niczym skamander
tak koloruje głębokie przestrzenie

ten pokój jak cela Konrada
każdej nocy każda ściana
inną improwizacje opowiada

dziś mogę wszystko
każdą myśl zamieniam w rzeczywistość

moje czyny nie dorównują ambicjom
często
i ląduje tak miękko
jak mocniejszy uścisk ziemi ze szklaną butelką

mam górę!
ja chcę mieć większą
z głową w chmurze
widzę samo piękno
a tutaj to Petersburg Dostojewskiego
ciągle poluje
na lichwiarkę robiącą krzywdę dzieciom

jak Kordian
myślę że mogę wszystkiemu sama sprostać
Bóg popada w rozpacz

co dzień zmieniam swoją postać
byleby stoicki spokój nie zamienił się
w hedonistyczny postrach
złoty środek niech brzmi jak Gloria

jestem Prometeuszem dzisiaj
Sokratesem żeby nadać sensu ich życia
jak Cudzoziemka przy księżycu szybciej oddycham

gdzie jest granica?
Dzisiejszego dnia
niech spłonie w ogniu
jak książka Mistrza

niech lepsze jutro
trwa
Ziembiewicz by mi dzisiaj pogratulował
swoją kule pokazał i schował

czuje bunt
i dotykam ziemią czoła
to ta chwila
tnąca ego z kolan







Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
 Udostępnij
Tematy


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Annna2
      WROCŁAW

      Przez Annna2 · Opublikowano

      @andrew nie byłam, a marzę by obejrzeć ogród japoński. Fajnego pobytu
    • Annna2
      Óma

      Przez Annna2 · Opublikowano

      - Babci Marii. Z dodanymi dwoma wersami.             Ślómbank, a słónko za niam w łókno zagłóndo- jek tam est? Tajskno sia w gałajziach łókłodo jek na uwrocie szczep. A syrce tlo fura i fura wszystke dóry z mniłowania łobzira hej, hej wej! A niebo ziolne i zimowe eszcze padajó cole mokre deszcze. Spsik o Tobzie - to ziesz             Ławka a słońce przez nią do okien zagląda- czy tam też tak jest? Tu tęsknota z afektem się pląta gałęziami układa wśród ugoru drzew. A serce wyrywa się i fruwa. jakby chciało z chmur obdzierać hen hen! Wełniane niebo i zimowe jeszcze bo padają z łez deszcze. Śnię Babciu- to wiesz. Jesteś w miłości wspomnieniach niepoliczalnych wiosen jesieniach. Czy życie daje śmiech?
    • violetta
      Wolny dzień

      Przez violetta · Opublikowano

      @piąteprzezdziesiąte dobrze, że tutaj ich nie ma:) fajny dzień, choć pracować się chcę :)
    • andrew
      WROCŁAW

      Przez andrew · Opublikowano

      wczoraj podarowalo mi Wrocław  dworzec wysadził z pociągu  zaprowadził do linii cztery zawiozła pod zoo  po lewej hala stulecia  a za nią cud  znalazłem się w niebie  cudowna muzyka  przy ferii gimnastykujących  się fontann    muzyka i pulsująca woda  rozszczepione promienie słońca  mienią się kolorami  niebiańskie widowisko    dalej zaprowadziła  do ogrodu japońskiego  oryginalne widziałem nie raz  tutaj urocza miniatura  dominują kamienie woda  otaczane gesto przyrodą  to atrybuty ogrodów  również w Chinach    dziesiątka  powiodła do katedry  na starym mieście  zapoznała z licznymi krasnalami    lody ochłodziły gorące głowy  kilka wrażeń w życiu więcej  koszt to wysilek wstania  z kanapy  jak powiedział kiedyś … wiecie kto    8.2025 andrew   
    • Waldemar_Talar_Talar
      Ballada o pustej kieszeni

      Przez Waldemar_Talar_Talar · Opublikowano

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      Witam - dziękuje za komentarz - cieszy mnie -                                                                                       Pzdr. @violetta - uśmiechem ci dziękuje - 

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...