i stała się ciałem

[Alexa_Dorth]

dzieliła się przez drgającą skórę
i nie był to pokłon przed światem

miesiącami zjadała kwiaty
rozbijała wazony w przestrzeń
podłoga została pod stopami
boga w chmurach z miękkiej
zielonej wełny

rankiem paliła pościel
i próbowała zasnąć
z głową kruchą jak szklanka

później umarła

zostało lustro
odbite po przeciwnej
stronie korytarza
ogród z odlanej formy
labirynty

kolejne dawki oksytocytowych gestów

by uleczyć możemy przeciekać
między biodrami i jeszcze marzyć
w dalekich objęciach

zapominając o dniach bez poparzeń

[henryk_bukowski]

..właśnie możemy przeciekać..lub próbować coś zmienić..np stan skupienia..:)..bardzo zgrabnie napisany wierszyk..pozdrawiam..:)

[marek_miros]

@Alexa_Dorth
"by uleczyć możemy przeciekać" By ulecieć musimy przeczekać. Tak mi się jakoś skojarzyło. Ciekawy wiersz o odchodzeniu. Pozdrawiam MM.

[Nata_Kruk]

Bardzo ładnie budujesz nastrój w wierszu. Gdybym chciała wybrać kilka zwrotów, tych naj...
w zasadzie wypada zaznaczyć całość. Podoba się bardzo.
Pozdrawiam.

[Alexa_Dorth]

Dziękuję wszystkim za poświęcony czas:). Trafne spostrzeżenia - wiersz o odejściu na skutek jednej z najcięższych chorób naszego świata - choroby duszy.