Zgłoś

@Migrena  Powiem tylko tyle- miłość zwycięża śmierć, naprawdę. Bo nigdy nie przestaje się kochać przecież. I tęsknić.

Nie idź w tą stronę, takie ła:) brakuje ci miękkości w pisaniu, nie do końca mi się podoba Twoje pisanie, nic odkrywczego:)

@MigrenaBardzo dziękuję! Uwielbiam dziecięcą logikę, jest taka autentyczna i "niezabrudzona".  @Annna2Bardzo dziękuję! Nie przepraszaj, bo fajnie napisałaś. Masz rację, Zosia to fajna osóbka. :)  @Marek.zak1Bardzo dziękuję! To opowiadanie na podstawie autentycznej historii. Ale zawiera w sobie wiele możliwości interpretacyjnych. :)  @NatuskaaBardzo dziękuję! :)

Napisałeś coś, co boli w sposób fizyczny – da się wyczuć ciężar tego pokoju, lepkość powietrza, metaliczny smak strachu. Sposób, w jaki operujesz konkretem – plasti­kiem, dezynfekcją, pompą infuzyjną, sinusoidą – sprawia, że śmierć nie jest tu abstrakcją, tylko doświadczeniem cielesnym, materialnym. Szczególnie poruszające są te momenty, gdzie język się łamie pod ciężarem tego, co próbuje wyrazić. Nie upiększasz, nie pocieszasz, nie dajesz fałszywej nadziei, zostałeś w tej sali do końca – wzruszający tekst.  

@Somalija popieram i się gniewaj na mnie:)