Epitafium przed preludium

[makarios_]

Płacze niczym z nut gitara
o ścianie, narzędziach śmierci,
o rozerwaniu się stara
wybrzmieć co człowiek twierdzi.

Krzykliwą ciszę ma w laurach,
gdy epitafium wybrzmiewa...
Z uśmiechem o ciemnych w barwach,
z obawą smutno dojrzewa,

bojąc się płaczu wszak płacze,
choć nie chce - zawodzi tkliwie
- ze struny na strunę skacze.
Zwątpieniem obawy żywię...

Podlane są uczynkami,
tych co byli i są teraz,
wręcz żelaznymi bramami,
nasiona zła siejąc nieraz.

Wiedzy obawiać się każe
me doświadczenie życiowe
- niejeden przypadek wskaże
- to nie są kwestie baśniowe.

Zmieszane pełzną afekty.
Melodią jest epitafium,
zdobione poprzez efekty.

Po nim nastąpi preludium.
Jutro nie będzie nikt płakał.

https://www.youtube.com/watch?v=-Jh49xDNbCg