Gniew

[Mateusz_Wojciechowski]

Gniew umysł mój wypacza

Burza w mojej głowie trwa

Złość wciąż to nowe armaty wytacza

Bije w mur pięść pęka a on stoi po prostu trwa
Wzlatuje w powierzę wybucha krwawym ogniem
Zabija wzrokiem zabiję cię nim mrugniesz okiem
Trwa to o sekund trwa to całe życie
Nie wiesz co to znaczy mną bycie
Choć nienawidzisz mnie skrycie
Ja nie skończę ja nie cofnę się takie to moje życie

Ciągły wiatr wiejący w przeciwną stronę
Życie wyścig po mamonę
Przegrana to zwycięstwo
które zamieni się w chwalę
A ty spróbuj zgnieść moje serce zuchwałe
Palący ogień Pustynie ujrzysz
Gdy dookoła spojrzysz
Zechcesz zginąć zechcesz zobaczyć wiatr otchłani
Gdy ujrzysz co serce rani

[Mateusz_Wojciechowski]

Na to odpowiedziom jest ma innosc
Swiatla otulajace mrok maja dosc
Myslac wciarz ze karzdy moj krok
Kieruje na mnie swoj zwrok
Czarujac serce swe otchlani mrokiem
Wciaz mrogam okiem
By znalesc w swej innosci takich samych
Bym przerzyc wiele chwil udanych
Nie zrozumnie nikt mej innosci
Doputy sam on nie przejdzie ja do szpiku kosci
Dlatego jam rozgadany
Bym wypedzil z siebie zle czary