Spowiedź Doriana

[Mateusz_Wojciechowski]

Życie ciągnie się i biegnie
W nocy o świcie i we dnie
Szarość pustka mrok w duszy
Uwięziony w błocie zachłanności po uszy
W samym środku piekła
Brzemienia grzechu i śmierci kła
Ząb czasu mnie nie dotyka
Nade mną śmierć utyka
Czas zwolnił nagle się zatrzymał
Bym życie swe w grzechu obmywał
Plamiąc obraz mej duszy
Portretu którego nic nie wzruszy
Oczyszczenia pragnę końca
Lecz powstrzymuje mnie strach i panika skandująca
Która pcha mą złość do przodu
Do zgniłego i uschniętego ogrodu
Gdzie drzewa i krzewy bez życia
Tam gdzie wilki bez głosu oddają swe wycia
Tam gdzie grób za życia
Pragnę swych grzechów zmycia



Wiersz zainspirowany filmem Dorian Gray Olivera Parkera

[Night_Rider]

@Mateusz_Wojciechowski

Wyrzuć ramy
Poszerz horyzonty
Pzdr ;)