Dlatego już nie chcę kochać. (Tokijski poranek)

[zamiatacz_ulic]

Neony miasta odbijają się w ulicznych kałużach,
rozświetlają ponury budzący się właśnie świat,
Ty przed chwilą kolejny raz zabiłaś mnie, sztylety
twoich słów przebiły moje obolałe serce, wiem
jestem tylko twoim sposobem na miłość, na trwogę
odczuwania przez ciebie samotności, lecz ja nigdy
nie będę dla ciebie dobrym zaprzeczeniem tego co jest
w twojej głowie, tego wszystkiego co nas rozdziela.
Neony miasta odbijają się w ulicznych kałużach,
nawet nie mogę rozróżnić liter, pogubiony w śnie
o Tobie, próbuję zrozumieć ciebie i ten cały chaos
który odbiera mi ciebie, w niespełnionym dotyku naszych
dłoni, ust, które zamiast całować, wypowiadają te straszne
słowa, a mówiłaś kiedyś, że się odnajdziemy, jakbyśmy byli
jedyni na ziemi, zakochani, może szczęśliwi, upojeni swym
zapachem ciał, a ty mi mówisz że już czas, czas na rozstanie.

[Natalia__Rainbow]

trafia do mnie jednak ciężko mi stwierdzić dlaczego :) niech pozostanie to dobre wrażenie bez zagłębiania się w szczegóły

[zamiatacz_ulic]

@Natalia__Rainbow
Napisałem pod wpływem undergroundowej muzyki młodych japońskich
muzyków, stąd Tokijski poranek, oni o miłości, o rozterkach z nią związanymi
wręcz krzyczą w rytm bębnów, dziwne dla nas zestawienie, ale przykuwające
uwagę i z czasem wciągające w ich świat, tak inny od naszego europejskiego
postrzegania i wyrazu uczuć.
Tyle wyjaśnienia, nie wiem na ile mi się udało oddać tą atmosferę, ale spróbowałem.
Dziękuję za chwilę uwagi.