Bez słońca

[Gość]

Pod płachtą znoju przylepionego do runa
w ciemnym lesie pokładają się lęki
blask między konary próbują wbić gwiazdy
oświetlić chcą mrok by sobą nie straszył

rzeka głęboka z prądem płynie
a pod prąd charaktery uparte
szereg zawistnych staje na przekór
grymasom na twarzy u słabszych

oczy we łzach toną
bo las wciąż nieubłaganie ciemny
a mrok kpi z ludzkiej natury
wie że słońca w niej nigdy nie znajdzie

Justyna Łappo

[ul][li][/li]
[/ul][ol][li][/li]
[/ol]

[zamiatacz_ulic]

Nad głową konary, w szumie wiatru zatopione
Pod ciałem, pień stary, powalony, ręce szukają
wsparcia w przyzwyczajeniu dnia codziennego,
a wkoło zapach Ziemi, i by mogło się zdawać, że
nic więcej nie potrzeba, i tylko wolne myśli, i tylko
marzenia, o tym czego nie znamy, co tylko możemy
w najgłębszym ja, przeczuwać.


Przepraszam, że wtrąciłem swoje trzy słowa,
tak mnie Twoje wersy nastroiły.

[Gość]

@zamiatacz_uli

Miło mi ,że moje wersy tak nastroiły ;) dziękuję za chwilę :)