obcowanie

[Zbyszek_Dwa]

daj nam serca nowe

między nami tak prawdziwie
wciąż wspomnienia nas prowadzą
do przymkniętych drzwi
pukamy

tyle listków wokół nas
kolorowych chwil opadłych
tylko drzewa puste
ptaki

czy znów znikną
jakby ich nie było
przecież zawsze będą
wciąż przychodzą mimo wszystko

czysto między nami
sercem duchem
obcowanie

pozostało jedno
nie żegnać miłości

znów nas zadziwiasz Panie

[makarios_]

@Zbyszek_Dwa

dobrego serca tak mało
dobrego serca trzeba mi na ziemi
coby przy moim dobrocią pałało
a byłbym szczęsny pomiędzy szczęsnymi

(parafraza norwidowskiej strofy jako reminiscencja obcowania)

(:)

[Gość]

@Zbyszek_Dwa

szczerze: nie moje klimaty... wzniosłość, wielkie słowa, nic brudnego... hm. brakuje mi w tym utworze takiego kła, zadziora, no ale to tylko moje widzimisię :)

[Zbyszek_Dwa]

Dzięki Makarios za wpadnięcie i nawet wiersz.
Hm, w dzisiejszym świecie choć nie łatwo
można znaleźć serce a potem być
szczęśliwym pośród szczęśliwych
lecz trzeba bardzo chcieć :)

Pozdrawiam.

[Zbyszek_Dwa]

No tak Oskari, wiem że nie te klimaty :)
Czytam twoje i ciekawe, nawet bardzo
więc tym bardziej dziękuję za wpadnięcie
i konkretne uwagi.
A moja odpowiedź – ten wiersz musi być taki
właśnie bez zadziora. Ludziom często brakuje czegoś
takiego czystego a mnie również :))
to takie moje widzimisię, albo widzimisie :)))

Serdecznie pozdrawiam Oskari :))

[teresa943]

@Zbyszek_Dwa
"nie żegnać miłości" - bardzo mądre przesłanie wszak tylko miłość przechodzi wraz z nami do wieczności

b. ciepły wiersz o uczuciu, dla którego nie ma barier, bo jest

czyste między nami
sercem duchem
obcowanie

ciepło pozdrawiam, Zbyszku :)

[Zbyszek_Dwa]

@teresa943
O, właśnie Krysiu ! :))
Wszak jedynie miłość podąża za nami
a tu na ziemi nie trzyma się barier
leci wszędzie tam gdzie jej pragną.

Serdecznie pozdrawiam :))